تاریخچه عنبیه شناسی: ابن سینا و تشخیص با چشم حسین ابن عبدالله، ملقب به ابوعلی سینا یا ابن‌سینا از بزرگترین دانشمندان ایرانی در دوره‌های اسلامی (انتهای حکومت سامانیان و ابتدای حکومت آل بویه) در سوم صفر ۳۷۰ در قریه‌ای از بخارا (پایتخت سامانیان در ازبکستان کنونی) ولادت یافت و در آدینه رمضان ۴۲۸ در جنوب شهر همدان در ۵۸ سالگی وفات یافت و در همانجا که اینک آرامگاه اوست به خاک سپرده شد. اگر چه در مسائل جزئی چون تاریخ ولادت و وفات او اختلاف است، اما در آثار عمیقی که تا به امروز علوم مختلف مانند فلسفه، منطق و پزشکی در سراسر عالم هستی گذاشته است، اختلافی وجود ندارد. وی در مغرب و مشرق زمین شهرتی فراگیر دارد. مهمترین اثر ابن سینا کتاب قانون در پزشکی و داروسازی است، گرچه وی وارث علمی گذشتگان بود ولی خود بر این میراث اضافاتی می‌نماید، این اضافات که نتیجه تجربیات و تحقیقات ابن سینا است ارزش علمی کتاب را تا حدی بالا می‌برد که مدت ٧ قرن در دانشکده‌های اروپا در زمینه پیشرفت و تکامل علوم پزشکی و داروسازی نقش موثری داشته است. ابن سینا از نبض، زبان و عنبیه برای تشخیص بیماری ها استفاده میکرد. ابن سینا با اینکه برای بررسی عنبیه وسیله ای نداشت، کشف کرد که جای آثار بیماری ریه و کبد در دو طرف عنبیه در سمت راست و چپ آن است و امروزه با وسایل دقیق توانستند جای اثر هریک از بیماری های بدن را در عنبیه تعیین کنند. #استاد_اخوان #محیا_پیروزی #عنبیه_شناسی https://eitaa.com/mahyapirozy