شعری برای ماه رجب دست و پا کنید دل را پر از ترنُّم  ِ یا ربَّنا کنید آئینه وار خوبیُّ و بد را جدا کنید توشه برای روز مبادا سَوا کنید با کیمیا مس دل خود را طلا کنید                                         باب ُ الجواد واشده  رو بر رضا کنید حرف من و تو نیست نوا از نقاره هاست این جودنامه تحفه ای از جانب رضاست حالا که خنده بر لب سلطان ماسواست غم از دل شکسته ی این نوکرش جداست امشب مدینه شاهد تابیدن سَخاست                                            آری جواد آمده  غوغا به پا کنید جود ِ وجود آمد و هستی بها گرفت آمد جواد و فرصت هر طعنه را گرفت روی لب رئوف حرم خنده پا گرفت تابید ماه و در بر خورشید جا گرفت شهر مدینه با قدم او صفا گرفت                                        با این صفای ناب مدینه صفا کنید آمد قرار سینه ی زار ِ پدر شود سدّی برای طعنه و طوفان شر شود خاک از نگاه معتبرش بارور شود صحرای داغ با قدمش پر ثمر شود سنگر برای حفظ بشر در خطر شود                                 در این حریم سینه ی افسرده جا کنید افسرده ایم و غصّه شده بین  سینه جا خنده بر این لب و دل ما با تب آشنا تب کرده ایم از غم هجران دلربا تنها دوای ماست نگاه تو یا رضا آقا بده حواله ی شش گوشه را به ما                                        امضاء برات دیدن کرب و بلا کنید دردانه ی رئوف حرم یکّه تاز جود هر کس که نوکریِّ تو را کرده برده سود عشق تو ریشه کرده در این قلب و تار و پود اصلاً اگر نگاه تو بر نوکرت نبود.... هرگز نمی نشست به لبهایم این سرود                                            بود و نبود من به فدای وِلا کنید