غربت، از سر و روی آقام می‌باره چه کنه امام مظلومی که حتی تُو خونه بی‌یاره گریه، بر غریب مدینه جا داره بیا روضه بخونیم اما بغض گلو مگه میذاره واویلا، دلش تنگه دل یارش، از سنگه به جگر داره می‌بینه، زهر کینه‌ی همسر رو بیشتر از همه حس کرده،جای‌خالیِ‌مادررو مظلوم، غریب، آقای من مظلوم، غریب، امام حسن ........................................ خاکِ، حجره می‌شینه روی پیشونیش می‌سوزونه دلِ زهرا رو غصه‌ی چشای بارونیش معلوم، میشه همه غمای پنهونیش می‌بینه که غریب و تنهاست تُو لحظه‌های پریشونیش واویلا، با چشم تر همه‌ش میگه، ای مادر دست‌وپا میزنه رو خاک، پاره شد جگرش امشب ولی میگه که چیزی نیست، تا یه‌وقت نبینه زینب مظلوم، غریب، آقای من مظلوم، غریب، امام حسن ........................................ حالا، که دیگه داره میره از دنیا همه‌چی جلوی چشماشه همه‌چی رو می‌بینه آقا از اون، چادرِ خاکیِ تُو کوچه‌ها تا چادرِ خاکیِ زینب تُو غروب روز عاشورا واویلا، چی می‌بینه چقد روضه، سنگینه تُومدینه‌با یک سیلی، امام ما رو پیرکردن یه‌روزم‌روزعاشورا،خواهرش‌رو اسیرکردن مظلوم، غریب، آقای من مظلوم، غریب، امام حسن حمید رمی ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️