از خودشناسی تا خدا شناسی در خلال علم و دین (برداشت شخصی): ۱. مرکز نفس(خود) گیاهی انسان: داوینچی در تصویری که از انسان می کشد، نشان میدهد که مرکز تصویر انسان، بند ناف اوست. در کلام امام علی (ع) هر انسان نفس گیاهی دارد که مرکز آن جگر است که نزدیک بند ناف قرار دارد. ۲. مرکز نفس(خود) عصبی انسان: ۷ چرخ و گره عصبی خارج شده از نخاع که وظیفه هدایت بدن را به عهده دارند (دو عدد رو به زمین و آسمان و ۵ عدد رو به بدن به تعبیری نفس، شکم، قلب، گردن، مغز) به مرکزیت قلب که در تعبیر امام علی (ع) از آن به نفس حیوانی تعبیر میشود. ۳. رهبر کیست؟ مرکز نفس گیاهی انسان به تعبیر داوینچی بند ناف و به تعبیر امام علی، جگر و در تعبیری کلی تر دل است که مرکز شجاعت و قدرت و انرژی و رشد انسانی است. مرکز اعصاب و روان و احساسات نخاع ۷ سر آدمی قلب است اما از آنجا که انسان موجودی قایم و ایستاده است، نقطه اوج هر دو نفس جسمی و معنوی انسان سر و عقل است. بنابراین ۳ رهبر و قوای اصلی انسان شامل دل، قلب و مغز می باشد. از خودشناسی تا خدا شناسی: شناخت این قوا و رهبری آن مربوط به خود شناسی است. اما اگر این قوا به سوی دیگر دوستی (شامل طبیعت دوستی، انسان دوستی، حیوان دوستی....) و عشق هدایت شود به آن خدا پرستی گوییم و اگر این قوا به سمت رسیدن به خواسته های خود هدایت شود به آن خودپرستی میگوییم. نظریه های جدید معنوی گاها اشتباها انسان را به سمت خودپرستی هدایت میکنند و نام آن را خدا پرستی میگذارند. اینست که میگویند: طی این مرحله بی همرهی خضر مکن ظلمات است بترس از خطر تاریکی لطفا این متن را نقد بفرمایید.🙏🌺🙏