💐 سوره شعرا ، آیات ۸۱ و ۸۲💐 🎄وَ الَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ؛ وَ الَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ؛ 🌾و او كسى است كه مرا میميراند، سپس زنده ام میكند؛ و او كسى است كه اميد دارم روز جزا خطاهاى مرا ببخشد. 🌳 پیامهای مهم آیات 🌳 🌾۱ - در جهان بينى الهى، مرگ، پايان كار نيست، يكى از مراحل زندگى است. 🌴۲ - همه كاره هستى، خداست؛ (توحيد افعالى؛ «يَهدين - يَسقين - يَشفين - يُحيين») 🌾۳ - مرگ نيز نعمت است؛ در آیات فوق، مرگ در رديف نعمتها آمده است. 🌴۴ - هرجا زمينه شرك وجود دارد، شرك زدايى نیز لازم است؛ 🌾۵ - يكى از فلسفه هاى عبادت، تشكّر از خداوند است. 🌴۶ - هيچكس از الطاف الهى بى نياز نيست؛ در جايى كه حضرت ابراهيم خليل اللّه، خود را نيازمند مغفرت الهى بداند، تكليف ما روشن است. 🌾۷ - عفو الهى، فضل اوست، نه استحقاق ما؛ آرى، به اعمال خود تكيه نكنيم، زيرا ابراهيم نيز به عفو الهى چشم دوخته، نه به پاداش كار خود. 🌴۸ - ربوبيّت خداوند، سبب دلبستگى به عفو و مغفرت او و طلب مغفرت، شيوه انبياست. 🌾۹ - اگر لطف خاصّ او نباشد، انسان در هر مرحله اى باشد، جايزالخطا است. 🌴۱۰ - جلوه مبدء و معاد در كلام انبيا آشكار است؛ چراکه نيازهاى مادّى و معنوى انسان، از آغاز تا پايان زندگى، به دست خداوند است. 🔹تبیین : در نعمت هدايت، اطعام و شفا، سه بار كلمه «هو» به كار رفته است، 🔸ولى در خلقت و مرگ و حيات، اين كلمه به كار نرفته، 🔻شايد به اين خاطر كه خلقت و مرگ را همه به خدا نسبت میدهند و جاى شرك نيست؛ 🔹ولى ارشاد و اطعام و شفا به مردم، دارو، پزشك و غذا نسبت داده میشود؛ 🔸لذا قرآن براى زنده نگاه داشتن روحيّه توحيد، كلمه «هو» را بكار برد، 🔻يعنى همه كارها به دست اوست. 🔹ابراهيم به عمو و قوم خود فرمود: «ما تعبدون» چه چيزى را میپرستيد؟ 🔸گفتند: بت. 🔻لذا حضرت ابراهيم در اين آيات، فلسفه عبادت خدا را بيان میكند؛ «خلقنى - يهدين - يُطعمنى - يَسقين - يَشفين - يُميتنى و يُحيين»🔻🔹🔻