شب یازدهم محرّم ۱ ـ #شام_غریبان کربلا نخستین شب عزا و سوگ خاندان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله پس از شهادت سیّد الشّهداء علیه‌السلام است. شبی تیره تر از سیاهی ! شبی جانسوز که در آن تلخ ترین لحظات بر خاندان امام حسین علیه‌السلام گذشت. آیا می شود رنج و سوز و مصیبت بازماندگان حضرت را در آن شب بیان کرد و یا حتّی تصّور نمود ؟ آیا کسی درک می کند که دیدگان خونفشان عمّه ی امام زمان علیه‌السلام و اهل‌بیت چقدر و چگونه بر آن حضرت گریستند ؟ آیا می تواند تصوّر کند که آه و ناله ی سوزناک آن عزیزان چگونه بوده است ؟ با چه زبانی و با چه لفظی می توان دل های شکسته، قلب های جریحه دار، ناله و نوای بلبلان بال و پر سوخته ی گلستان نبوی و علوی، و سوز دل یتیمان و بانوان حسینی را بیان کرد ؟ شام غریبان است ! کودکان یتیم که دیشب پدر داشتند، و بانوان بی سر پرست که دیشب سر پرست و کاشانه داشتند؛ امشب با آشیانه ی سوخته و دل های داغدار، بدون سرورشان حضرت اباعبدالله علیه‌السلام چه می کنند ؟ تفاوت بین این دو شب چقدر است : شب عاشورا و شب یازدهم ؟ دیشب چه سالاری داشتند ؟ دیشب چه کسی از خیمه ها محافظت می کرد ؟ دیشب چه کسانی در خیمه ها بودند ؟ امروز امّا بدن مبارکشان بدون سر روی زمین است ! آن شب چه کسی سر پرستی علویّات و فاطمیّات را بر عهده داشت ؟ زینب کبری علیهاالسلام آن شب چه حالی داشت ؟ از یک سو مراقبت از حجّت خدا زین العابدین علیه‌السلام و همسران و یتیمان برادر، و از سوی دیگر به دنبال دختران گمشده !! همه ی اینها در سرزمینی که بدن برادرش و عزیزانش با آن وضع روی زمین افتاده باشند ! آه چه شبی بود آن شب و چه حالی داشت دختر امیر المؤمنین علیه‌السلام. «سَلامٌ علی قَلبِ زَینبِ الصَّبُورِ وَ لِسانِهَا الشَّکُورِ». (۱) 📚 منبع : ۱. از زیارت حضرت زینب علیهاالسلام.