🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 💢 آیا ایجاد شک و شبهه در مسائل اعتقادي صحیح است؟ ✅ مسلّماً آنچه در ابتدا به نظر می رسد این است که شک در دین، بد بوده و نشانه سیاهی قلب است؛ زیرا هدف این است که انسان به یقین برسد. ایمان بایستی توأم با یقین باشد. ولی شک و شبهه در جایی که دالان و معبر خوبی براي رسیدن به ایمان و یقین باشد پسندیده است. ایمان چیزي است که انسان باید به آن دسترسی پیدا کند، امّا این ایمان از همان ابتدا در انسان وجود ندارد، زیرا تا شک نکند به یقین نمی رسد. قرآن می خواهد که در اعتقادات وراثتی انسان شک ایجاد کند تا او را به یقین برساند. لذا می فرماید: « أَوَلَوْ کانَ آبآؤُهُمْ لایَعْقِلُونَ شَیْئاً وَلایَهْتَدُونَ ؛ آیا بایست آنها تابع پدران باشند در صورتی که آنها بی عقل و نادان بودند .» شهید مطهري می فرماید : « ... اگر این تشکیکات وارد جامعه نشود خطر است. اگر وارد نشود کم کم مردم آن حالت دینی شان رو به تحجّر، و نه تحجّر که رو به عفونت می رود. درست مثل آب کاملًا صافی که آن را در حوض قرار می دهیم و اگر مدتی بماند می گندد. اگر در مردم یک حالت آرامشی باشد و بر معتقدات دینی و مذهبی تازیانه شک نخورد در آن صورت عوام پیشتاز آن معتقدات می شوند. وقتی عوام پیشتاز بشوند دائم از خودشان چیزي می سازند ... » ولی برخی شک ها نوعی بیماري است، مانند وسوسه، شک کثیر الشک در نماز، وضو و سایر عبادات و طهارت و نجاست.این گونه شک ها و شبهه ها نوعی بیماري و مرض است. زیاد شک کردن نوعی بیماري است. 📚موعود شناسی و پاسخ به شبهات علی اصغر رضوانی #شبهات 🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹