دیابت از منظر طب سنتی چگونه تعریف می‌شود و ناشی از چیست؟ دیابت از منظر طب سنتی نوعی سوءمزاج محسوب می‏‌شود که در برخی از منابع طب سنتی به آن واژه‌ ذیابیطس یا دیابیطس نیز اطلاق می‌گردد. بیماران مبتلا به دیابت به درجاتی از سوءمزاج مبتلا هستند، یعنی مزاج یا به عبارتی کیفیت غالب بر بدن این افراد که در آن کیفیت، تمام اعضا اعمال خود را به درستی انجام می‏‌دهند، از حالت طبیعی خارج شده است. با این دیدگاه بیمار مبتلا به دیابت یا دچار درجاتی از سوءمزاج گرم شده است یا دچار سوءمزاج سرد که با توجه به علایم بالینی، نوع سوء مزاج را تعیین کرده و درمان صورت می‌پذیرد. دیابت علاوه بر کلیه، کبد را نیز گرفتار می‌سازد. به دنبال آن اشکال در هضم غذا ایجاد می‌شود و خود این مساله نیز باعث لاغری است. افراد چاق گرم مزاج وقتی گرمی شان پایین می‌آید و به سردی می‌رسد ممکن است دیابت بگیرند؛ و یکی از علت هایی که سن بالای ۳۰ یا ۴۰ سال دیابت می‌گیرند این است که سردی در بدنشان بالا می‌رود و بی‌تحرک هستند و غذای سرد میل می‌کنند و استرس دارند و این یعنی شروع دیابت. زخم دیابت به دلیل سرد شدن آن ناحیه است و ایجاد بلغم و سودا و خون رسانی کم است به خاطر این مسئله بیشتر زخم دیابت در قسمت پایین تنه بوجود می‌آید. ۱) دیابت گرم چیست؟ خلط صفرا در بدن اگر بسوزد، تبدیل به سودای سوخته شده و بر کل اعضای بدن اثرات منفی خواهد داشت از جمله پانکراس (لوزالمعده). غلبه خلط صفرا و سودا با هم، موجب ایجاد دیابت گرم می‌شود که باعث می‌شود لوزالمعده سیاه رنگ شود. در برخی منابع نیز آمده است که دیابت گرم به علت گرمای غیرطبیعی کلیه و کبد یا سوء مزاج گرم کبد و کلیه‌هاست، به علت ارتباط کبد و کلیه ها، شدت جذب آب، بالا می‌رود و به علت حرارت، بدن دچار لاغری می‌شود و ضعف عارض می گردد؛ در نتیجه فرد دچار تشنگی، تکرر ادرار که شفاف است، گویی ناحیه پهلوها و مناطق کلیه ها و خشکی دهان و لب ها و مجاری بیرونی تنفسی، مدخل دهان می‌گردد. ✅ کانال «مرکز طب» را دنبال کنید https://eitaa.com/joinchat/4100784491C9b02211455