به عالمی دانشمند شکایت نمود، از بی وفایی آدم ها از زخم زبان ها از جهالت مردمان از آزار و اذیت گنهکاران و معصیت کاران در محیط اش، از خون دلهایی که دشمن به زندگی و کشورش وارد می نمود از بی حیایی ها و بی عفتی های کوی و برزن و هزاران گله و شکایت جانفرسا، و آن عالم به او گفت: "انفروا الی الحسین" برو به طرف حسین ( علیه السلام) هر لحظه به او پناه ببر زندگی ات را وقف حضرتش کن. و راه علاج حقیقی این است. امام حسین ( که عالم به فدای شمس جمالشان) آبادت می کند درست مثل آباد کردن بیابان کربلا و این اکسیر حکمت، آرامش دو جهان را به جان و حیاتش تزریق نمود و به غم های بی پایانش خاتمه بخشید