در جوانی، عضو پایگاه بسیج مسجد امام حسن عسگری شد و با تحول روحی که درونش ایجاد شد، نام مسلم را برای خود برگزید. مسلم فعالیت خویش را از مسجد محل شروع نمود. وی در بسیج محل در کارهای فرهنگی نظیر کتابخانه و نمایش فیلم برای نوجوانان و جوانان فعالیت داشت. پس از اخذ دیپلم، به همراه جمعی از دوستان محله شان، راهی جبهه شد. در امتحان ورودی کنکور سراسری دانشگاه شرکت جست و قبول گشت اما به خاطر حساسیت جبهه و جنگ از شرکت و ادامه تحصیل در آن خودداری نمود. او به عنوان نیروی عادی به جبهه رفت و وارد گردان علی اکبر از لشکر ۱۰ سیدالشهدا شد. پیش ار اعزام به گردان علی اکبر نیز در جبهه به عنوان امدادگر فعالیت داشت. سر نترس و شجاع وی چون شیری در بیشه زار رخ نمود. با نشان دادن لیاقت و شایستگی هایش، خیلی زود مورد توجه فرماندهان قرار گرفت و مسئولیتهای مختلفی از جمله مسئول دسته، مسئول گروهان، مسئولیت دسته ویژه و جانشینی گردان به وی محول گردید. وی در عملیاتهای مختلفی ازجمله: والفجر ۸، پدافندی فاو، سیدالشهدا، کربلای۱،۲و۴ و همچنین مراحل سه گانه کربلای ۵، مرحله تکمیلی کربلای۵ و کربلای ۸ حضور داشت. مسلم در مدت حضورش در جبهه و حماسه آفرینی های متعدد، بارها مجروح شد و با صبوری تمام این موضوع را از خانواده پنهان کرد و به سرعت به جبهه بازگشت. عبادت های شبانه و خالصانه مسلم موجب رشد معنوی او گردیده و روز به روز او را به خدای خود نزدیکتر می کرد. در عملیات کربلای ۵، برادر وی (محمدرضا اسدی رازی) و رفقای نزدیک مسلم (از جمله: جلال شاکری، حسین ظهوریان، مجید آرمیون و…) به شهادت رسیدند، اما مسلم، محکم و باصلابت در جبهه ماند و جنگید. وی چند ماه پیش از شهادت، به عضویت رسمی سپاه پاسداران درآمد که بتواند از طریق قرارگاه رمضان، در عملیاتهای برون مرزی نیز شرکت نماید. سرانجام مسلم اسدی رازی در روز هجدهم فروردین ۱۳۶۶ حین عملیات کربلای ۸ به رفقای شهیدش پیوست و در کنار برادرش در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.