زندگی نامه شهید احسان حدائق  شهید احسان حدائق در سال ۱۳۴۰ در شهر شیراز متولّد شد و تحصیلات را با موفقیت گذراند. آشنایی جوانی پر شور با حضرت آیت‌اللّه سیّد علی‌محمّد دستغیب « مدظله‌العالی» به عنوان محور انقلابیون در شهر شیراز روح او را بیش از پیش به امام و اهداف الهی ایشان علاقه مند کرده بود و در دبیرستان، جزء عناصر موثر انقلابی و عضو فعّال انجمن اسلامی بود. در دوره‌ی دبیرستان به فعّالیت‌های مختلف در راستای اهداف مقدس انقلاب مشغول بود و با مطالعه و تحقیق حول مسایل اعتقادی با بحرآن‌های فکری آن زمان مقابله می‌کرد ولی در عین حال هم دوش دیگر انقلابیون در مبارزات شرکت داشت. با اوج گیری نهضت اسلامی در سال ۵۷ در کلّیه‌ی جریانات انقلاب و تنظیم راهپیمایی‌ها و با عضویت در کمیته‌ای مخفی پیشبرد مسائل انقلاب در شهر از جمله: بستن بازار، درگیری با عوامل حکومت طاغوت و چاپ و توزیع اعلامیه‌های امام، ایجاد نمایشگاه‌های کتاب، تظاهرات آذر ماه ۵۷ و نیز در حمله‌ به شهربانی شیراز و سقوط آن شرکت فعّال داشت و تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، چندین بار دستگیر و زندانی و مورد ضرب و شتم قرار گرفت. با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی در ایجاد اوّلین کمیته‌ی انقلاب اسلامی نقش داشت. در کمک به کنترل نظم شهر و نیز دستگیری ساواکی‌ها و مأمورین اطّلاعات شهربانی تلاش فراوان می‌نمود. پس از تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، با این نهاد همکاری داشت و سپس در دادگاه‌های انقلاب اسلامی در خدمت حضرت آیت اللّه سیّد علی‌محمّد دستغیب« مدظله‌العالی» به فعّالیت پرداخت. مدّتی را در حزب جمهوری اسلامی شیراز فعّالیت داشت و در تهران با دانشجویان پیرو خطّ امام همکاری می‌نمود. مدّتی بعد در چندین کمیته‌ی پاکسازی ادارات و سازمآن‌ها از جمله مخابرات، گمرک و آموزش و پرورش با جدّیت همکاری داشت. ارتباط این جوان انقلابی با پایگاه انقلاب، مسجدقبا«آتشی‌ها» تا آخرین روزهای عمر پر برکتش به عنوان یک مکان انس و شناخت ترک نشد. تدیّن و تعبّد نسبت به اسلام عزیز، عشق و علاقه و تبعیّت محض از حضرت امام خمینی(ره)، شجاعت فوق العاده و اخلاص در عمل، مکتوم داشتن کارهایی را که برای اسلام می‌کرد، بینش سیاسی و ذهن فعّال اطّلاعاتی و نظامی‌، راستگویی و صداقت در گفتار، تواضع، ساده پوشیدن، اهمّیت دادن به جماعت و پشتیبانی از خطّ امام و علاقه و ارادت فراوان نسبت به حضرت آیت اللّه العظمی‌منتظری(ره)، خصوصیات بارز اخلاقی وی را تشکیل می‌داد. که در سایه ارادت عاشقانه در محضر حضرت آیت اللّه سیّد علی‌محمّد دستغیب «مدظله‌العالی» کسب نموده بود و ایشان را استاد معنوی و عرفانی خود می‌دانست. علاقه به معارف اسلامی او را به فضای معنوی حوزه علمیه کشاند و با علاقه فراوان بخشی از عمر پر برکت خود را صرف این مهم نمود. به تجهّد، نماز شب، دعا، راز و نیاز، گریه و توسّل به ائمّه‌ی معصومین: خصوصاً امّ‌الائمّه فاطمه‌ی زهرا(س) علاقه‌ی فراوان داشت و به ایشان متمسّک بود. به راحتی بخشش می‌کرد و انفاق و ایثار در وجودش مشهود بود.