شاید برخی تصور می‌کنند موضوعی مانند ممانعت از سب و لعن علنی مسأله‌ای تازه است که بعد از بحث تقریب مذاهب و فعالیت‌های آیت الله العظمی بروجردی یا انقلاب اسلامی مطرح شده است! این تفکر اشتباه در حالی در بین برخی وجود دارد که شیخ صدوق در کتاب الاعتقادات روایتی را از امام صادق علیه السلام نقل می‌کند که برخورد امام معصوم را با یک سب‌کننده علنی مقدسات اهل‌سنت نشان می‌دهد. وَ قِيلَ لِلصَّادِقِ - عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ: يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ ، إِنَّا نَرَى فِي اَلْمَسْجِدِ رَجُلاً يُعْلِنُ بِسَبِّ أَعْدَائِكُمْ وَ يُسَمِّيهِمْ. فَقَالَ: «مَا لَهُ - لَعَنَهُ اَللَّهُ - يَعْرِضُ بِنَا» شیخ صدوق، الإعتقادات ج ۱ ص ۱۰۷ و بخدمت حضرت صادق عليه السّلام عرض شد كه: يا ابن رسول اللّٰه ما مى‌بينيم در مسجد مردى را كه فاش دشنام بدشمنان شما می‌دهد و نامشان می‌برد، آن حضرت فرمود: چه مرض دارد خدا لعنتش كند ما را در معرض اذيت مياندازد. جالب است بدانید شیخ مفید که تصحیحی بر کتاب الاعتقادات شیخ نگاشته است و در آن هر کجا نیاز به تصحیح مطلب شیخ صدوق دیده با آزادی کامل بیان کرده است در این بخش سکوتی کرده که دلالت بر پذیرش این روایت و استدلال شیخ صدوق به آن را دارد. 🇮🇷 @masafe_akhar 🇵🇸