🔺به یاد باقلی فروش محبوب 🔹در روزگاری که فشار اقتصادی باعث فشار روحی شده و فشار روحی سلامتی را با همدستی کرونا هدف گرفته، آدم سالگرد نزدیک ترین اقوام را فراموش می کند ولی من سالگرد یک مرد ازخاطرم نرفت! مرد یک لاقبایی که اگر قرار بود مدیری برای اداره‌ی محبت در ماسال انتخاب کنند، رای من و خیلی ها به او می رسید. کسی که نه ابا و عمامه داشت و نه کت و شلوار فاستونی می‌پوشید. نه پُز شاسی بلند می داد و نه حتی اسم عطرهای فرانسوی را می‌دانست! مردی که سال‌های بسیار در زیر آفتاب و باران باقالی می‌فروخت با طعم لبخند و محبت! «عمونجو» آنقدر در معرفی ماسال موفق بود که کمتر مدیر و مسئولی به پای او برسد. 🔹خودم دیدم که به همه‌ی زبان ها تسلط داشت؛ از فرانسوی و ایتالیایی تا عراقی و هندی. از اصفهانی و یزدی تا مشهدی و ترکی! می‌گویند سحری می‌دانست که باقالی هایش را طعم خاصی می داد و وردی و دعایی که مشتریانش را زیاد می کرد! من هم معتقدم او ساحر بود و معجزه‌ای داشت به نام محبت. صندلی‌اش جدول خیابان بود و محرم اصرارش "سِقَ‌دار". نه برای جلب مشتری فریاد می‌زد و نه برای محبوب شدن سبد کالا می داد. نه سخنران بزرگی بود و نه شاعر چیره دستی. نه مدیرعامل جایی شد و نه مسئول سفارشی اداره‌ا‌ی. نه اسلحه داشت و نه محافظ! او خودِ خودش بود؛ «عمونجوی باقلی فروش». نه مُخ زنی می‌دانست و نه لغات قلمبه برای اظهار فضل. گاری کوچکی داشت و باقالی و به قول سهراب، سر سوزن ذوقی که همان سرسوزن کار خودش را می کرد. 🔹 پیشنهاد می کنم؛ حالا که عکس امام خمینی و مقام معظم رهبری و سردار سلیمانی و احادیث نستعلیق قاب ‌شده بر دیوار اتاق بعضی مدیران، بر آنها تاثیری ندارد، لااقل عکس این پیرمرد را برایشان هدیه ببریم با همان گاری کوچکش، شاید "مردم‌داری" را یاد بگیرند! 🖊#عبدالرضا_استودان #سردبیر ♦️ @MasalNews