Rostami Ebrahim : *سناریوهای تکراری و رسیدن به تاکتیکِ آخر* تا اینجای کار که سناریوها را مو به مو مانند سوریه پیش رفته‌اند یعنی : ۱- تحریک افکار عمومی به واسطه یک داستان ساختگی. ۲- به میدان آوردن برخی سلبریتی‌های کم سواد و بعضی فوتبالیست‌ها و ورزشکارانِ بی‌بصیرت و جوگیر شده برای دامن زدن به تحریک ها. ۳- ایجاد آشوب‌های خیابانی. ۴- کشته سازی‌های دروغین. ۵- مرعوب کردن نیروهای نظامی و انتظامی. ۶- ناامنی روانی برای حامیان مردمی کشور. ۷- فعال کردن تجزیه‌طلب‌ها برای از بین بردن تمرکز سیستم حکمرانی. ۸-ایجاد اعتصابات ساختگی و اجباری با تهدید و ارعاب مردم. *نتیجه تاکنون :* پس از ناکامی برای جذب اکثریت قاطع مردم و پی بردن به اقلیتِ یکهزارمِ درصدیِ خود و ناامیدی از همراهیِ توده مردم، اکنون چند روزی است که مستقیماً و به سبکِ منافقینِ سال ۶٠ وارد نبرد مسلحانه شده‌اند، و بوسیله سلاح‌هایی که با پول عربستان و امارات و پشتیبانیِ تسلیحاتیِ آمریکا و انگلیس و فرانسه و آلمان و اقداماتِ مخربِ بارزانی ها از سمت غربِ کشور و داعشی ها از سمت شرق کشور بدست آورده‌اند مشغول مسلح کردن عوامل خود هستند. در این مرحله با توزیع سلاح بین مزدورانِ آگاه و ناآگاهشان کار را به درگیری‌های خیابانی کشانده و آنرا گسترش خواهند داد!!! ... البته هرچند که این ماجرا ممکن است تا مدتی دیگر ادامه داشته باشد لکن ورود به فاز مسلحانه و درگیری‌های خیابانی و جنگ و گریز، از نظر صاحبنظران سیاسی و نظامی و اجتماعی جهان و ایران، مرحله‌ی آخر و پایانی و سرانجامی این اغتشاشات و خرابکاری ها می‌باشد و آخرین تیر ترکش آشوبگران و تجزیه‌طلبان خواهد بود، چنانچه نظام جمهوری اسلامی بتواند به فوریت و قاطعیت خود را از این فاز پیروز بیرون آورد، دیگر برای سال‌ها کار فتنه تمام شده است و غربی‌ها به این باور خواهند رسید که براندازی در کشور بزرگ ایران نه به سَبکِ جورج سوروس و فرانسیس یوکوهاما بصورت انقلاب مخملی و پیوستن به دهکده جهانی به کدخدایی آمریکا جواب می‌دهد و نه به روشِ تسلیحِ مزدوران و راه انداختن نبردهای مسلحانه و چریکی و نه به روش مداخله‌ی مستقیم نظامیِ قدرت‌های خارجی...