دوستی در قیامت پیوند رفاقتی مسئله خاص خود را دارد. در قیامت این پیوند تبدیل به پیوند دیگری می شود؛ اما گسسته نمی شود. این طور نیست که دو نفر رفیق روز قیامت بگویند: از تو بخیرو از ما به سلامت ! همه چیز تمام شد و رفت. نه خیر. در قیامت این طور نیست. پیوند حسبی، نسبی و خانوادگی قطع می شود: "يوم يفر المرء" ؛ آن روز از هم فرار می کنند؛ اما در پیوند رفاقتی، طبق آیه شریفه که می فرماید: "الاخلاء یومئذ بعضی لبعض عدو الا المتقین" دوستان در آن روز برخى شان دشمن برخى ديگرند مگر پرهيزگاران (رابطه رفاقت) مثل رابطه پدر و مادر نیست که از هم فرار کنند؛ بلکه جای دوستی دشمنی می آید(دوستی‌هایی که محور خدا نباشد). یعنی اینها به جان هم می افتند. وقتی پیوند رفاقتی را بر محور معنوی قرار ندادی، تبدیل به دشمنی می شود. چه بسا همدیگر را لعن هم بکنند. یک زمان می گویند: آنها از هم جدا شدند و دنبال کارشان رفتند؛ اما یک زمان می گویند که همدیگر را رها نمی کنند، بلکه رابطه آنان تبدیل به دشمنی هم می شود. این یک دسته از پیوند رفاقتی. اما دسته دیگر این طور نیست؛ بلکه دوستی هایشان باقی می ماند و ازهم دستگیری می کنند؛ به همین دلیل است که «اثرگذارترین پیوندها، پیوند رفاقتی است.» یک صفحه از کتاب"ادب الهی، تربیت فرزند" اثر مرحوم آقا مجتبی تهرانی •┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈•