حضرت آیت الله بهجت قدس سرہ: از واضحات است که قرآن در هر روز و ادعیه‌ی مناسبتی اوقات و امکنه (مكانها)، در تعقیبات و غیر آنها، و کثرت تردد در و و و صلحا و هم نشینی با آنها از مرضیات (موجب رضایت خدا و رسول صلى الله علیه و آله است. و باید روزبه روز مراقب زیادتی بصیرت و انس به عبادت و تلاوت و باشید. برعکس، کثرت مجالست با ، مزید و و استيحاش (رمیدن و انس نگرفتن) از عبادت و زیارات است. از این جهت است که احوال حسنه حاصله از عبادات و زیارات و تلاوت ها، به سبب مجالست و هم نشینی با ضعفای در ایمان، به سوء حال و نقصان مبدل می شوند. پس مجالست با ضعیف الايمان - در غیر اضطرار و برای غیر هدایت آنها - سبب می شود که ملكات حسنه‌ی خود را از دست بدهد بلکه اخلاق فاسده‌ی (ناپسند) آنها را یاد بگیرد. « جالسوا من ذكركم الله رؤيه و يزيد في علمكم منطقه و یرغبكم في الآخرة عمله؛ با کسانی نشست و برخاست کنید که برخورد و دیدن آنان شما را به یاد خدا آورد و گفتارشان موجب افزونی دانش شما و اعمال آنان موجب رغبت و تمایل شما به آخرت گردد» (برگرفته از فرمایش امام صادق علیه السلام. اصول کافی، ج ۱، ص ۳۹). کتاب برگی از دفتر آفتاب، ص ۲۰۱ و ۲۰۲ •┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈•