اخلاق کرونایی به نام خدا کرونا ، اگر قاتل ما بود ، معلّم ما هم بود . اگر به عزا نشاند و نگرانی آورد ، درس ودستاورد و هشدار هم داشت . اگر دستهایمان را مرتب شستیم تا ویروس زدایی کنیم ، باز هم و برای همیشه ، نظافت و بهداشت جسم را پس از کرونا هم مراعات کنیم . اگر تمیزی جسم مطرح بود ، نظافت روح هم فراموش نشود . اگر فاصله اجتماعی را مراعات کردیم ، از افراد بددل و بداندیش و بدعمل هم فاصله بگیریم . اگر خود را قرنطینه کردیم ، در « دژ تقوا » خود را از سلطۂ ابلیس ونفود شیطان هم نگه داریم . اگر ماسک زدیم تا ویروس منحوس وارد ریۂ ما نشود ، « ماسک تقوا » هم بزنیم ،تا شکّ و وسوسه وهوس وارد قلبمان نشود . اگر از هزینه های کمرشکن درمان و بیمارستان ترسیدیم ، ازعواقب و کیفر های گناه هم بهراسیم ،چون گنا هم هزینه دارد . اگر دستکش پوشیدیم تا مصون باشیم ، برای مصونیت از آلودگی اخلاقی هم « دستکش تقوا » و پرهیز بپوشیم . اگر از عطسه و سرفه و نَفَس مبتلایان وحشت کردیم ، ازدهان های آلوده به غیبت و تهمت و فحش هم بترسیم . اگر با عقلانیت ، بر احساس غلبه کردیم وبه دیدار اقوام ودوستان نرفتیم ودیده بوسی نداشتیم ، در صحنه های دیگر زندگی هم بر احساسات غلبه کنیم و عاقلانه زندگی کنیم . اگر به بچه هایمان ماسک زدن ، دست شستن ،فاصله گرفتن ،در خانه ماندن و مواظب بودن و مراقبت را یاد دادیم ، آموزشهای اخلاقی وآداب واحکام دینی را هم یادشان دهیم، اگر آن شد ، این هم شدنی است . اگر با دورکاری ، از محیط های خطرآفرین دوری کردیم ، از محیط های غفلت آور و نشست و برخاست های پر مفسده هم دور باشیم . اگر تنگی نفس وتب و لرز را علامت خطر دیدیم ، بی رغبتی به نماز ودعا و قرآن را هم علامت دوری از خدا بدانیم و از تب هوس و لرز عصیان بهراسیم . اگر فقدان حسّ چشایی و بویایی را نشان ابتلا دیدیم ، بکوشیم حسّ خداترسی و ترس از آخرت را از دست ندهیم . اگر با شکّ در ابتلا به کرونا ، به درمانگاه و پزشک مراجعه کردیم ، با مشاهدۂ علایم ضعف ایمان هم به مطبّ علمای اخلاق روی آوریم . اگر توصیه های پزشکی را بادقت عمل کردیم ، توصیه های دینی را هم دست کم نگیریم . این همه فوتی های کرونا در سطح جهان ،نشان می دهد که کرونا دروغ وشایعه نیست . کوچ این همه انسان ها وسفر به دنیای قبر و برزخ هم نشان می دهد که ماهم روزی خواهیم مرد و مرگ ، شوخی بردار نیست . اگر کرونا ، جهان پر ادعا ودانش غرورآور را به چالش کشید ، به عجز بشر اعتراف نکنیم و غرور را کنار بگذاریم . کرونا یک هشدار جدّی برای همۂ بشریت بود . زنگ خطر را برای همه به صدا 《استاد محدثی》