🔴مسأله کتاب و کتابخوانی در ایران: زخمی کهنه و کشنده!
🖊احمدحسین شریفی
⭕️ناصر پورقمی در مقاله‌ای با عنوان «کتاب، یک کالای بی‌مصرف» که در آذر ماه سال ۱۳۴۹ در شصت و هفتمین شماره هفته‌نامه نگین منتشر شد، می‌نویسد(ص۱۰-۱۱):
«اکنون از جمعیت ۲۸ میلیون نفری ایران نزدیک به ده میلیون نفر، به مفهوم عام باسوادند. یعنی قادر به خواندن و نوشتن هستند. ... از سوی دیگر، تیراژ کتاب در ایران از پانصد نسخه آغاز می‌شود و ... به طور معمول تیراژ کتاب در حدود هزار تا سه هزار نسخه است. در حالی که اگر حتی بیست دررصد از باسوادانما به مفهوم عام کتاب‌خوان بودند و دیگران هم در حاشیه گهگاه کتاب می‌خواندند، تیراژ عادی کتاب در ایران از مرز ۵۰ هزار نسخه تجاوز می‌کردو چنین وضعی خود موجب ایجاد امکانات و عوامل مساعدی در کار کتاب می‌شد....»
⚫️مع الاسف باید گفت:
اکنون (آبان ۱۴۰۰) پس از ۵۱ سال از انتشار این مقاله و بیان این زخم کهنه فرهنگی، جمعیت ایران حدوداً سه برابر شده است، و بیش از ۹۰ درصد از جمعیت ۸۵ میلیونی هم باسوادند. در حالی که تیراژ کتاب‌ها از ۱۰۰ نسخه و حتی بعضاً کمتر شروع می‌شود! در حالی که اگر بنا بود توقع ۵۰ سال پیش ناصر پورقمی برآورده می‌شد، باید تیراژ کتاب‌های ما نزدیک ۲۰۰ هزار نسخه می‌شد! تصور کنید که حتی اگر تیراژ کتاب‌ها ۲۰ هزار نسخه هم می‌بود، افزون بر رشد فرهنگی عامه مردم، چه تحول عظیمی در صنعت چاپ و نشر و نویسندگی کشور ایجاد می‌شد!
✔️آیا این پسرفت‌ها نشان از ناکارآمدی فعالیت‌های فرهنگ‌سازی متصدیان مربوطه در طول پنجاه سال گذشته نیست؟!
✔️آیا می‌توان با استفاده از ظرفیت نخبگانی کشور، تحولی بنیادین در این «فرهنگ کتاب‌گریزی» و «فرار از مطالعه» ایجاد کرد؟
#کتاب
@Ahmadhoseinsharifi
🌹