بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم صبح شما بخیر پای منبر مرحوم آیت الله خسرو شاهی (‍خداشناسی ،شجره طیبه) «مَثَلُ کَلِمَةٍ طَیّبَةٍ کشَجَرةٍ طیّبةٍ أصلُها ثابِتٌ و فَرعُها فِی السّماء تُؤتی اُکُلها کلّ حینٍ بإذنِ رَبّها» انسان همانند یک نهالی، درختی، گلبنی، اساس زندگی و حیات او بر یک مطلب بسیار مهمی تأسیس شده. که خشت اول ساختمان فرد و اجتماع بر اوست. تمدن‌ها ناشی از اوست. علوم و اطلاعات ناشی از اوست. همه چیز انسان طفیل و شاخ و برگ آن ساقه.ی محکم و درخت طیبه و پاکیزه است. و آن اعتقاد به خدای جهان است. این اعتقاد به قدری عظمت دارد که درباره‌اش فرموده‌اند «کلِمةُ لا إله إلّا الله حِصنی» این شعار توحید که جز خداوند متعال کاره‌ای در جهان نیست. این پناه‌گاه است. انسان هم نیاز به پناه‌گاه ظاهری و هم معنوی دارد و مایه ی اطمینان می‌خواهد. حیوانات اینطور نیستند. لانه‌ای پیدا می‌کنند، علفی یا صیدی پیدا می‌کنند، دیگر حواسشان جمع به خودشان و زندگیشان است. اما انسان است که یک اطمینان خاطری لازم دارد. می‌خواهد زندگیش را، عمرش را، حیاتش را، ببیند بر چه پایه و اساسی قرار دارد. مرحوم آیة الله سیدابراهیم خسروشاهی