قسمت هفدهم: 🍎🍎🍎🍎🍎🍎🍎 مفاتیح الحیاه شهیدان🍎🍎🍎🍎🍎🍎🍎🍎 احترام به علمای دین: 🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄 رزمنده های دفاع مقدس وشهیدان از بزرگان ووالدین خود آموخته بودند که احترام به عالمان دین از آموزه های مورد سفارش دین است واین اخلاق را در خانواده خود از طریق بزرگان وپدر ومادر واجداد خویش بارها وبطور همیشگی تجربه کرده بودند، آنها در زندگی های سنّتی خود اموخته بودند که علما بخصوص عالمان سادات نزد اجداد شان از احترام ویژه ای برخوردار هستند وهمواره فرزندان خود را ترغیب می کردند که نسبت به عالمان دین عنایت خاصی داشته باشند واین رفتار از دوران کودکی در وجودشان نهادینه شده بود وحلقه اتصال خودشان را به دستورات واحکام وفرامین دینی از طریق آنان پیگیری می کردند، احترام وتکریم روحانیون وعالمان دینی در بین رزمنده های دفاع مقدس عزّت آفرین بود وتوجه کردن ونگاه کردن به انها را در جمع خودشان عبادت می دانستند وتمکین به ارشادات ان ها را برای خودشان راه شایستگی به سوی اخلاقیات کمال خواهی یافته بودند وبه هرمیزان که عالمی می توانست محبّت انان را به خودش جلب کند تواضع احترام وتوجه علاقه رزمنده ها وشهیدان را بیشتر احساس می کرد که عاقلانه به دورشان حلقه می زدند ودرس معرفت دین می اموختند، عشق وعلاقه رزمنده ها وبخصوص شهیدان به امام خمینی"ره" ودیگر مراجع وبزرگان حوزه دین از فضیلت های عیان وآشکار رفتاری شهیدان ورزمنده ها بود، انها وقتی مطلع می شدند که امام دیداری با قاطبه رزمنده ها دارند با عشق وعلاقه به دنبال آن می گشتند که بیانات امام را در آن جمع استماع کنند، بعضی از شهیدان ورزمنده ها رادیوهای کوچکی را همراه خود داشتند، واخبار کشور را توسط ان رصد می کردند به محض اینکه متوجه می شدند امام در جمعی بیانی داشته ویا پیامی را صادر کرده با عشق ولع خاصی به دنبال شنیدن گفته های امام بودند ورادیو های کوچک خودشان را بر گونه هایشان وروی گوش شان می فشردند که از ان بی بهره نمانند، این جلوه های عطش بیانگر احترام ودوستی وعلاقه ومحبتی بود که از گذشته ودر خانواده در وجود انها از دوران کودکی نهادینه شده بود، زمانی که شهیدان ورزمنده ها مطلع می شدند که یکی از عالمان دین وبزرگان حوزه دین در مناطق جنگی حاضر شده وقرار است در جمعشان ایراد سخن ودیدار داشته باشد سر از پا نمی شناختند واز فاصله های دور خودشان را به محل دیدار وسخنرانی می رساندند که بتوانند زانوی ادب درمقابل ان مرجع وبزرگ وعالم دین بزنند وچهره به چهره اش بدوزند تا از پاداش نگاه به عالم بی بهره نمانند، یاد آوری این خاطرات به اهمیّت موضوع کمک می کند، صحنه های دیدار رزمنده ها وشهیدان با شهیدان محراب در دوران جنگ وهمچنین دیگر عالمان دین مثل حضرات ایات میرزاجواد اقا تهرانی، حضرت آیت الله بهاء الدینی ومشکینی ونوری همدانی وشیرازی وخاتمی وعبداللهی وشبیری وجزایری وخیلی از بزرگان دیگر علمی از ماندگار ترین جلوه های دوران دفاع مقدس است بویژه هنگامی که بزرگانی همچون مقام معظم رهبری با آن لباس رزم در جمع نیروهای رزمنده در خطوط مقدم جنگ ودر سنگرهای خط مقدم جنگ حاضر می شدند روح معنوی وارادت قلبی ودینی شهیدان ورزمنده ها به اوج خودش می رسید وجلوه های احترام آنها به نهایت خودش می رسید، به گونه ای که در آن جمع های با شکوه سلامتی وجان خودشان را فراموش می کردند که بتوانند چشم به نگاه عالم داشته باشند، شهیدان دفاع مقدس در جمع رزمنده های دفاع مقدس بیش از همه حریص به شنیدن سخنان عالمان دین بودند وبرای آن وقت می گذاشتند وخوب شنیدن را بر هر سخن دیگری ترجیح می دادند. در یکی از مآموریت های کاری در حضور یکی از شهیدان دفاع مقدس شهید والامقام سید عباس سخاوتی پور بودیم ودر روزهای جمعه همراه ایشان برای حضور در نماز جمعه آبادان که توسط عالم برجسته حضرت آیت الله جمی اقامه می شد راهی شهر آبادان می شدیم شهید نسبت به این بزرگوار ارادت خاصی داشت، آرام نمی گرفت تا اینکه خودش را به ایشان می رساند ودست وگونه هایش را می بوسید وآن افتخار را برای خودش عبادت تلقی می کرد، هنگام برگشت از نمازجمعه شهر ابادان به مقرّ خودمان دربین راه زمان مصادف می شد با پخش خطبه های نماز جمعه تهران اگر خطیب نماز جمعه تهران مقام معظم رهبری حضرت ایت الله امام خامنه ای بودند، بدون استثنا حتماً باید متن کامل خطبه هارا از طریق رادیوی خودروی که با آن تردد داشتیم استماع می کرد ودر ان لحظات به کسی اجازه نمی داد که خللی در شنیدن بیانات ایشان وارد کند به گونه ای جذب سخنان ایشان می شد که متوجه هیچ صحبت دیگری نبود واین نشان از ارادت واحترام ایشان بود، امکان نداشت که نام امام آورده شود وایشان مهر ومحبّت خودش را با ذکر صلوات به امام نشان ندهد، او بیان می کرد که عشق به امام از دوران کودکی ونوجوانی در وجود من نهادینه شده واین عرض ارادت را از بزرگانم آموخته ام که باید در حق عالمان دین تکریم وا