- سعید لیلازَ عضو حزب کارگزاران: "آیا اقتصاد ایران در حال پسرفت است و با رابطه با آمریکا، مسائل حل خواهد شد؟ به ویژه پس از موج دوم تحریم، تلاش برای مصالحه، معنایی جز دست شستن از برنامه هسته ای و کوتاه آمدن از موضع قدرت منطقه ای مستقل در جنگل خاورمیانه ندارد. اقتصاد ایران از نیمه سال 1400 به بعد، رکورد تاریخی حجم تولید ناخالص داخلی در سال 1396 را پشت سر گذاشته است. حجم اقتصاد در سال 1400 معادل 3.2 درصد بزرگ‌تر از بالاترین عملکرد در سال 1396 بود. آنها که هر‌گونه بهبود اوضاع اقتصادی را در گرو رفع تحریم و روابط با آمریکا دانسته اند، در همه این سال‌ها، بر سر قبری گریسته‌اند که مرده ای در آن دفن نشده. بر پایه شواهد موجود، مقاومت اقتصاد ایران در برابر تحریم ها به روشنی در حال افزایش است و به موازات کاهش سهم نفت در تولید ملی، آسیب پذیری در برابر تحریم ها نیز کاهش یافته . ادعای تعیین کننده بودن تحریم، تکرار اشتباهی علمی و دروغ سیاسی بزرگی است".
- "غرب به ویژه آمریکا، به چیزی جز ایران تسلیم، یا جمهوری اسلامی سرنگون شده، تن نخواهند داد. در حالی که غرب روز به روز در حال ضعیف تر شدن است، این خواسته روز به روز غیر منطقی تر می‌شود. ایران از مصايب سال‌های 98 و 99 که بدترین سال ها بود، عبور کرده و دیگر به آن باز نخواهد گشت. فرقی نمی‌کند با ترامپ یا بدون ترامپ؛ با تحریم یا بدون تشدید تحریم. حمله ایران به اسرائیل هم، همین واقعیت را نمایان کرد. در اموازنه جدید، جمهوری اسلامی یک بازیگر بزرگ فرا منطقه‌ای است.
- برخی نخبگان در واکنش به حوادث یا اظهار نظر، به چنان فر ومایگی دچار می شوند که به پوپولیسم دردناک دچار می‌شوند. این نشان می دهد که چقدر روشنفکری، بیشتر به سلبریتی بودن شبیه است تا روشنفکری و نخبگی. یعنی دنبال فالوور و لایک خوردن هستند، یا می خواهند دل کسی را خنک کنند، یا کسی را بچزانند و اصلا دنبال کشف حقیقت نیستند. من پژوهشی کردم و متوجه شدم ما شهریور 1400 از رکورد تاریخی بالاترین عدد تولید ناخالص داخلی در سال 96 عبور کردیم. از شهریور 1400 تا الان هرچه رشد در اقتصاد ایران دارد اتفاق می‌افتد، جدید است... درباره آینده ایران، خیلی امیدوارم. می‌دانید؟ فقط 40 درصد ظرفیت صنعتی ایران الان دارد استفاده می‌شود. بنابراین تا یک دوره‌ای بیش از 10 سال، ما بدون سرمایه گذاری جدی، حتی می توانیم رشد اقتصادی دورقمی داشته باشیم."
9⃣ انتخابات قرار است کشور ما را به کدام سمت رهنمون شود؟ ادامه پیشرفت های در خشانی که در دوران شهید رئیسی عزیز ریل گذاری شده ، یا بازگشت به قهقرای دولت قبل؟
مردم ما سخنان آقای روحانی را باور کنند که دعوت می کند به نامزد مورد نظر او رای بدهند "تا شاهد رشد اقتصادی ۱۴ درصد باشند"، یا برداشت جناب نامزد که گفت: "رشد ۸ درصد [مقرر شده در برنامه هفتم] ممکن نیست و همین حالا من کنار می روم، به شرط این که آقای جلیلی عملی کند و گرنه اعدامش کنند"!؟
وعده رشد ۱۴ درصدی را باور کنیم، یا معدل رشد ۶ دهم درصد طی ۸ سال دولت قبل را؟ مردم، اذعان به "برنامه ندارم، برنامه همین برنامه موجود و سیاست های کلی نظام است " را باور کنند، یا گزارش مراجع رسمی را مبنی بر این که "دولت یازدهم و دوازدهم، کمتر از ۳۵ درصد برنامه ششم را اجرا کرد و اعتقادی به برنامه نداشت"؟!
اگر به اذعان حامیان آن دولت، روحانی با برجام تمام شد و هیچ برنامه جاگزینی هم نداشت، امروز چرا باید در حالی که دیلماسی سیاسی و تجاری خود را با موفقیت توسعه داده ایم، دوباره به آن وضعیت زیستن در قفس (ناتوان در خرید حتی غذا و دارو و واکس) برگردیم؟
چگونه می شود کسی، چند ماه قبل به درستی بگوید "آمریکا، تمام تعهدات را یک طرفه زیرش می زند، بعد می گوید بیا مذاکره کنیم! از کجا معلوم مذاکره کنیم و دوباره زیرش نزنید؟ ما با قلدری، جلوی این ظلم خواهیم ایستاد"، اما حالا ادعا کند: "چرا به برجام عمل نمی کنیم؟ نمی شود در قفس زندگی کرد؛ باید توافق کنیم"؟
اگر بناست همان دولتمردان برگردند و پایبند به برنامه نباشند و غیر از تکرار برجام و FATF ، حرفی برای گفتن نداشته باشند، اصلا برای چه باید برگردند؟ برای سقوط دوباره در تله غرب و تورم ۶۰ درصد و خزانه خالی و گفتن "پرداخت یارانه، مصیبت عظماست" و "پولی برای پرداخت حقوق سر ماه کارکنان دولت نداریم"؟!
💢ادامه دارد 👇👇👇👇👇