اینکه آدام اسمیت استناد میکند به حجم شکم ثروتمندان و می‌گوید چون او بیشتر از شکمش نمی‌تواند بخورد پس باقی ثروتش به فقرا می‌رسد و این همان دست نامرئی است که نتیجه‌اش می‌شود اجرای عدالت در جامعه خنده دار هست اما نه آنقدر که اقتصاددانان امروز امثال مسعود نیلی به آن حرف مضحک استناد می‌کنند! حساب بانکی ثروتمندان مثل شکمشان محدودیت ندارد! (هرچند شکمشان هم محدود نیست؛ مثلا بستنی با روکش طلا میخورند و روز به روز هزینه غذاهایشان هم بالا می‌رود)