📍اولویت حق زندگی به حق مالکیت در سیاست‌گذاری مسکن/ مسکن با کیفیت زندگی با کیفیت 🔻شهاب الدین فتحی در یادداشتی مطرح کرد؛ 💬 به نظر می‌رسد اقدامات دولت‌ها در زمینه تامین مسکن خلاهایی دارد که در نهایت و در بهترین حالت، منجر به تخصیص حق مالکیت به برخی از اقشار شده است و در مقابل اقتضائات دیگر زندگی در نظر گرفته نشده است. اینگونه برخورد را می‌توان نوعی ترجیح حق مالکیت به حق زندگی دانست. 💬 فروش تراکم برای تامین مسکن آسیب‌هایی دارد که مانع تخصیص حق زندگی به شهروندان است؛ نظیر کاهش سرانه‌های شهری، افزایش ترافیک، کاهش کیفیت هوا و… یا اجرای طرح‌های مسکن مهر، اقدام ملی و نهضت ملی مسکن در شهرهای جدید که تنها اعطای یک واحد به خانوارها برای دادن حق مالکیت را نتیجه داشته در صورتی که زندگی ساکنان را تحت تاثیر قرار داده است. 💬 آنچه در سیاست‌ها و برنامه‌ریزی مسکن امروز ایران در حال وقوع است، تناسب مطلوبی با نیازهای زندگی ندارد. بسیاری از این خانه‌ها تمامی ویژگی‌های مسکن را نداشته و در مواردی نقش یک سرپناه را ایفا می‌کنند. 💬 مساحت و کیفیت فضایی مسکن بایستی تا حدودی نیازهای یک خانوار را متناسب با فرهنگ و شیوه زندگی تامین نماید، اما برخی فضاهای ساخته شده به عنوان مسکن تنها محلی برای خواب است و ماهیتی خوابگاهی دارد. به گونه‌ای می‌توان بیان کرد، ساکنان خود را به سوی مصرف‌گرایی و زندگی مصرفی سوق می‌دهد. 🌐 متن گزارش: https://ihkn.ir/?p=37872 _ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ #اقتصاد_مسکن #یادداشت #تهران 🔳 با #مفتاح_اندیشه همراه باشید 🆔 @meftahandishe_com