#تلنگر وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ(آل عمران ۱۳۵) #ترجمه "و آنها وقتی که مرتکب عمل زشتی شوند یا به خود ستم کنند به یاد خدا می افتند و برای گناهان خود طلب آمرزش می کنند. و کیست جز خدا که گناهان را ببخشد؟ و بر گناهان اصرار نمی ورزند. در حالیکه میدانند. " از امام صادق(ع) نقل شده است: هنگامیکه این آیه نازل شد و گناهکاران توبه کار را به آمرزش الهی نوید داد ابلیس سخت ناراحت شد و تمام یاران خود را با صدای بلند به تشکیل انجمنی دعوت کرد. آنها از وی دلیل این دعوت را پرسیدند. او از نزول این آیه اظهار نگرانی کرد. یکی از یاران او گفت: من با دعوت انسان ها به این گناه و آن گناه تاثیر این آیه را خنثی میکنم. ابلیس پیشنهاد او را نپذیرفت. دیگری نیز پیشنهادی شبیه آن کرد که آن هم پذیرفته نشد. در این میان شیطانی کهنه کار به نام وسواس خناس گفت: من مشکل را حل میکنم. ابلیس گفت" از چه راه؟ گفت فرزندان آدم را با وعده ها و آرزوها به گناه آلوده میکنم و هنگامیکه مرتکب گناهی شدند یاد خدا و بازگشت بسوی او را از خاطر آنه می برم. ابلیس گفت راه همین است!! و این ماموریت را تا پایان دنیا بر عهده ی او گذاشت. منبع: تفسیر نمونه- ج۳- ص۱۲۱ @data_bourse313