سخنی از نهج البلاغه مولایمان حضرت علی علیه السلام را بگوش جان بشنویم از حضرتش در رابطه با ایمان سؤال شد، پاسخ داد: ایمان استوار بر چهار پایه است: شـکیبایى  ، بـاور  ، عـدالـت  ، جهـاد  . "زیر مجموعه شکیبائی را دیشب ملاحظه کردید و اینک زیر مجموعه باور" وَ الْيَقينُ مِنْها عَلى اَرْبَع  ِ شُعَب: عَلى تَبْصِرَةِ الْفِطْنَةِ، باور را چهار شعبه است: بینایى زیرکانه، وَ تَاَوُّلِ الْحِكْمَةِ، وَ مَوْعِظَةِ الْعِبْرَةِ، وَ سُنَّةِ الاَْوَّلينَ. فَمَنْ دریافت حکیمانه، پندگیرى از دیگران، و اقتدا به روش پاکان. آن که تَبَصَّرَ فِى الْفِطْنَةِ تَبَيَّنَتْ لَهُ الْحِكْمَةُ. وَ مَنْ تَبَيَّنَتْ لَهُ الْحِكْمَةُ در زیرکى بینایى یافت حکمت برایش روشن شد. و هرکه را حکمت روشن شد عرَفَ الْعِبْرَةَ. وَمَنْ عَرَفَ الْعِبْرَةَ فَكاَنَّما كانَ فِى الاَْوَّلينَ. پندگیرى را دانست. و هر که پندگیرى را دانست چنان مانَد که در میان گذشتگان بوده. (این سخن مولا ادامه دارد بخشی دیگر فردا شب ببینید)