📌 انفجار در باتری های لیتیومی
نسل جدید باتری ها لیتیومی هستند که البته هر باتری متکی به سه جزء اصلی می باشد؛ کاتود مثبت که از اکسید فلز ساخته شده است، آند منفی که از گرافیت ساخته شده و الکترولیت جامد یا مایع که یک حلال شامل یون های نمک لیتیوم است که شارژ برقی را قادر می سازد تا بین دو قطب مثبت و منفی به جریان بیفتد.
در باتری ها یون های لیتیوم در طول فرآیند شارژ از طریق حلال الکترولیت از سمت الکترود منفی کربنی به سمت الکترود مثبت حرکت می کنند و موقع تخلیه شارژ نیز برمی گردند که این موجب خنثی شدن جریان می گردد.
آند و کاتد باتری باید از هم دور باشند و در باتری های لیتیوم یونی این کار توسط یک جداساز متخلخل پلی اتیلینی صورت می گیرد که ضخامت آن می تواند تا 10 میکرون نازک باشد و هر چقدر بخواهند انرژی یا شارژ بیشتری را درون واحدهای کوچکتر جای دهند ضخامت جداساز پلاستیکی به سر حدهای مجاز خود نزدیک می گردد.باتری های لیتیوم یونی دربردارنده انرژی زیاد در یک واحد کوچک هستند که البته همین دلیلی است که باعث شده استفاده از آن ها در هر چیز از گوشی ها گرفته تا ماشین های برقی تسلا پرطرفدار باشد و آزاد شدن یکباره این انرژی تحت هر فرایندی می تواند منجر به انفجار گردد.
مکانیسم انفجار در باتریهای لیتیومی به این صورت است که هر گونه اتصال کوتاه بین الکترودهای مثبت و منفی باتری منجر به درصدی خسارت به باتری خواهد شد که نهایتاً هر چه این اتصال بین سطح وسیع تری بین دو الکترود باشد خسارت بیشتر خواهد بود تا رسیدن به مرحله انفجار که سقف آن است.
از طرفی گرما دشمن باتری های لیتیوم یونی است و اگر مواد شیمیایی درون باتری با یکدیگر ترکیب شوند و منجر به گرما شوند به واکنش بزرگتر و گرمای بیشتر می انجامد و در عرض چند میلی ثانیه چیزی به نام «فرار حرارتی» و یا آتش و احتمالا انفجار باتری رخ خواهد داد.
در کل الکترولیت هایی که در باتری بکار برده می شود بر دو نوع است:
جامد و مایع که مشکل ذاتی باتری های حالت جامد این است که به خاطر جامد بودن الکترولیت شان یون ها خیلی آهسته تر حرکت می کنند که این منجر به کند شدن فرایند شارژ می گردد و لذا در باتری هایی که از الکترولیت مایع استفاده می کنند خطر اتصال کوتاه به مراتب بالاتر است و علیرغم تلاش های زیادی که در جهت استفاده از متریال های بهتری که ایمنی را حتی زمانی که باتری نقص داشته باشد بهبود دهند صورت گرفته است هنوز بسیاری از کمپانی ها از متریال معمولی استفاده می کنند که هزینه کمتری در بر دارد.
با توضیحاتی که داده شد کافیست با سیستم های جدید الکترونیکی یا مغناطیسی بتوانند از راه دور فرکانس های کشنده ای ارسال کنند که بتواند روی الکترولیت جامد یا مایع هر گونه باتری اثر بگذارد به نحوی که یک لحظه بین دو قطب آن اتصال کوتاه برقرار گردد که هرچقدر سطح وسیع تری بین آند و کاتد درگیر اتصال بشوند شدت انفجار باتری نیز بیشتر خواهد بود.
در جنگ الکترونیک فرکانسهایی که با محاسبات دقیق علمی محاسبه شده اند و ترکیبی از چند فرکانس هستند با یک طول موج و پهنای باند بالا فرستاده می شود که وقتی با هر دستگاه الکترونیکی برخورد می کند بسته به متریال مصرفی در آن چه هادی و چه نیمه هادی چنانچه دارای آند و کاتدی باشند که به هم چسبیده باشد امکان از بین رفتن لایه جدا کننده آنها از هر جنسی که باشد تحت دریافت امواج فرکانسی با طول موج های مختلف وجود دارد و این یعنی اتصال کوتاه و نهایتاً انفجار...!
حال اینکه در پاسخ سورپرایز انصار الله و اصابت موشک هایپرسونیک یمنی به قلب سرزمین های اشغالی، اسرايیل نیز از یک چنین سلاح مخربی در بحث جنگال رونمایی نموده است و در مقیاس بکارگیری شده پیامی برای ما دارد ، باید دید که درصد بازدارندگی ما نسبت به چنین سلاح‌هایی چقدر و به چه نحو خواهد بود که این‌ها سوالات مهمی هستند که در آینده چالش‌های مهم منطقه را تشکیل خواهند داد...
#سیدم.رضوی نژاد الیگودرز
🌐 #اخبارمحورمقاومت
@mehvarmo
🔹گامی به سوی ظهور
📣 آیدی برای تبلیغات
@f_aaha
💥حتی المقدور با لینک ارسال شود.