بسم الله الرحمن الرحیم
اَینَ الرجبیون؟
استاد شهید مرتضی مطهری ره:
1⃣ یادم نمی‌رود که در مدرسه نیماورد اصفهان، بعدازظهر که از خواب بیدار شدم یک وقت صدای مرحوم آیت الله حاج میرزا علی‌آقا را شنیدم.
من در آن مدرسه غریبه بودم. طلبه‌ها از ایشان خواهش کرده بودند، آمده بود موعظه می‌کرد و بعد هم ذکر مصیبت، این سخن را می گفت:
حدیث دارد که در قیامت فریاد می‌کشند: أینَ الرَّجَبیون؟ رجبیون کجا هستند؟
این مرد با همان آهنگ و با آن حال و روحی که داشت این تعبیر را به کار برد:
آن وقتی که بگویند «أینَ الرَّجَبیون» و ما در پیشگاه پروردگار شرمسار باشیم، در ماه رجب هیچ چیزی نداشته باشیم و اصلا جزء رجبیون شمرده نشویم، چه خواهیم کرد؟
این ماه، ماه استغفار و عبادت و روزه است و این سنت‌ها در میان ما به‌کلی دارد فراموش می‌شود. ماه رجب می‌آید، بزرگ‌هایمان متوجه نمی‌شوند تا چه رسد به بچه‌ها. کم‌کم اگر به بچه‌ها بگوییم ماه‌های قمری را از محرم تا ذی‌الحجه بشمار، نمی‌توانند؛ اصلا فراموش می‌کنند که یک چنین ماه‌هایی هم وجود دارد.
2⃣ ماه رجب، ماه استغفار و توبه و عبادت است. حتی وارد شده است که اگر کسی نتواند روزه این ماه را بگیرد ذکری وارد شده است که روزی صد بار این ذکر را بگوید به عنوان جبران روزه‌ای که نتوانسته است بگیرد.
یادم است که در ماه مبارک رجب در سال ۲۱ که تابستان بود و به اصفهان رفته بودم، به درس آقای حاج آقا رحیم ارباب- که از بزرگان هستند- می رفتم. من این ذکر را اول بار از این مرد شنیدم.
می‌دیدم که خیلی کند صحبت می‌کنند و اذکار را بالخصوص خیلی با تأنّی و حضور قلب می‌گویند:
سُبْحَانَ الْإِلَهِ الْجَلِیلِ، سُبْحَانَ مَنْ لایَنْبَغِى التَّسْبِیحُ إِلا لَهُ، سُبْحَانَ الْأَعَزِّ الْأَكْرَمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ»
می‌دیدم این ذکر ها را این مرد مرتب می‌گفتند. چون پیرمرد بودند و نمی‌توانستند روزه بگیرند، آن را با این ذکرها جبران می‌کردند.
3⃣ما وقتی بچه بودیم ماه رجب و شعبان كه می‌آمد احساس می‌كردیم؛ چون مرحوم پدر ما وقتی ماه رجب می‌آمد همه اوضاع و عباداتش فرق می‌كرد.
ایشان و والده ما در ماه رجب، پنجشنبه‌ها و جمعه‌ها روزه می‌گرفتند و گاهی پدر ما هر سه ماه رجب و شعبان و رمضان را روزه می‌گرفت.اصلا ماه رجب در منزل ما فرق داشت. حالا اصلا خود ما احساس نمی‌كنیم كه ماه رجب آمده، و باید با تقویم آن را پیدا كنیم!
آشنایی با قرآن، ج۱۴ ، ص۹۴ و ۲۳۴