ای به نفع نظام در سطح بین المللی صورت گرفت. اما بعضی اشاره می کنند به این نکته که این کار خلاف موازین بین المللی بوده است و به لحاظ حقوق بین الملل بالا رفتن از دیوار سفارت آمریکا کار غلطی بوده است. این نقد درستی است ولی سؤال این است که آیا اقدامات سفارت آمریکا در تهران اعم از خرابکاری، حمایت از تروریستها، خفه کردن جنبش های آزادیخواه و ضدشاه و جاسوسی، تلاش برای کودتا به لحاظ ققدانین بین المللی جزو وظایف یک سفارت است یا نیست؟! کسانی هم هستند که می گویند که ایران می توانست به دیپلمات های آمریکایی 48 ساعت فرصت دهد تا از ایران خارج شوند؛ پاسخ این است که اگر این 48 ساعت فرصت داده می شد دیگر امکان دست یافتن به اسناد لانه جاسوسی وجود نداشت. حتی کسانی هم هستند که می گویند که همین حرکت دانشجویان باعث تحریم نظام و فشارهای بین المللی توسط آمریکا شد. پرسش این است که در فاصله زمانی 22 بهمن 57 تا 13 آبان 58 یعنی در این 10 ماه آمریکا فرصت نداشت که حسن نیت خودش را به ما ثابت کند؟! در این بازه زمانی آمریکا کاری جز خیانت در حق ملت ایران نکرد. بحران آفرینی کار آمریکا است و در این مدت هم همین خط سیر را دنبال کرد. بنابراین، تصور غلطی است که ما بگوئیم که اگر سفارت آمریکا اشغال نمی شد، ما تحریم نمی شدیم یا فشار بین المللی بر روی ما نبود. این ساده باوری است بگوئیم که اگر سفارت آمریکا اشغال نمی شد ما امروز تحریم و فشار بین المللی را نداشتیم و اموالمان در کشورهای دیگر بلوکه نمی شد. دلایل زیادی می توان برای اثبات این ادعای اخیر ارائه داد. ما در تاریخ معاصر ایران دولت مصدق را داشتیم که نه تنها هیچ خصومتی با آمریکا نداشت بلکه این کشور را دوست خودش قلمداد می کرد. همین اعتماد مصدق به آمریکا عامل سقوط اش بود. ملت ایران با خیانت و فتنه آمریکا اسیر 25 سال اختناق و استبداد شاه شدند. همین مطلب را درباره کشورهای دیگر هم می توان دید. سوریه با آمریکا روابط دیپلماتیک داشت و رفت و آمدها بین این دو کشور حاکم بود. ولی آمریکا با فتنه افکنی در این کشور سوریه را به سمت نابودی برد. امروز نه تنها این کشور تحت اشغال است بلکه نیروهای آمریکایی در سوریه منابع ملی سوریه را تاراج کردند و بسیاری از شهروندان بیگناه سوری را کشتند. ونزوئلا نیز با آمریکا روابط دیپلماتیک داشت ولی آمریکا در این کشور خواست کودتا کند و البته به جایی نرسید و امروز این کشور تحت سنگین ترین تحریم های آمریکا است. در شیلی همین آمریکا حکومت قانونی آلنده را ساقط کرد و پینوشه دیکتاتور را بر سر کار آورد. این ساده باوری است بگوئیم که اگر سفارت آمریکا اشغال نمی شد ما امروز تحریم و فشار بین المللی را نداشتیم و اموالمان در کشورهای دیگر بلوکه نمی شد. ‌‌*ما در طول تاریخ اسلام، افراد پشیمان و منحرف کم نداشته ایم. همین شمر که گلوی مبارک امام حسین (ع) را برید جزو یاران امام علی (ع) بود. در جهاد با کفار جانباز شده بود و تا مرز شهادت پیش رفت. ولی در نهایت شد قاتل اهل بیت پیامبر (ص).* ❓ساعد نیوز: تعدادی از دانشجویانی که در اشغال سفارت آمریکا نقش فعال داشتند بعدها اظهار پشیمانی کردند و علناً اعلام کردند که تصمیم غلطی برای این کار در فضای هیجانی انقلاب گرفتند و کار درستی نکرده اند. این افراد بعضاً کسانی هستند که نقش های کلیدی در نظام داشته اند و فی الحال نیز دارند. نظر شما درباره این طیف چیست؟ ✅دکتر محمد حسن قدیری ابیانه: تعدادی از همین دانشجویان خط امام بعدها به جبهه رفتند و شهید شدند. برخی از خط امام منحرف شدند و حرف های تازه ای را مطرح کردند و پرحرف هم هستند. برخی نیز مثل مرحوم حسین شیخ الاسلام که معاونت سیاسی وزارت خارجه را در اختیار داشت، هیچگاه اظهار پشیمانی نکردند بلکه دفاع کردند از کاری که شده بود. افراد پشیمان فقط به این افراد ختم نمیشود. ما در طول تاریخ اسلام، افراد پشیمان و منحرف کم نداشته ایم. همین شمر که گلوی مبارک امام حسین (ع) را برید جزو یاران امام علی (ع) بود. در جهاد با کفار جانباز شده بود و تا مرز شهادت پیش رفت. ولی در نهایت شد قاتل اهل بیت پیامبر (ص). طلحه و زبیر از یاران خاص حضرت رسول بودند. خود زبیر از یاران باوفای علی ابن ابی طالب بود و حتی در مراسم تشییع حضرت فاطمه (س) حضور داشت و آدرس قبر حضرت را می دانست. ولی چه اتفاقی افتاد؟! به دلیل ثروت و قدرت بی حساب و کتابی که در دوران خلفا به دست این افراد رسید منحرف شدند. این چیز تعجب آوری نیست. در مورد انقلاب اسلامی هم همین موضوع وجود دارد. افرادی بودند که در طول انقلاب اسلامی در برهه های مختلف جانباز شدند و در صحنه حضور داشتند ولی دچار استحاله شدند و تغییر موضع دادند. اگر این تغییر موضع صادقانه است این تغییر موضع یا ریشه در یک تحلیل ناقص دارد یا دلیل اش، منافع شخصی است. لذا پشیمانی این افراد از حقانیت حرکتی که صورت گرفته است نمی کاهد همچنانکه بریده شدن