خواجوی کرمانی: به نور چشم پیمبر که نور ایمان بود عقیق صفوت یاقوت شرع را کان بود نبود هیچ به عذر احتیاجش از پی آن که شمع جمع طهارت از او فروزان بود از آن به وصلت او زهر شده لآلی که از شرف قمرش در سراچه دربان بود نگشت عمر وحی از «حی» فزون ز روی حساب چراکه زندگی او به حی حنان بود *** منظومه محبت دهر و آل او بر خاطر کواکب ازهر نوشته‌اند دوشیزگان پرده‌نشین حریم قدس نام بتول بر سر معجر نوشته‌اند