ه غربی ها بجای راکتور آب سنگین نابودشده قرار است در ایران بسازند، تا ابد حق داشتن راکتور آب سنگین دیگر را ندارد (ص23ترجمه فارسی بند16) و رابعا: ملت ایران حق انجام بازفرآوری و حتی دانش بازفرآوری و تحقیق و توسعه در زمینه آن را تا ابد نخواهد داشت (ص24ترجمه فارسی بند18). چهارم: ایران که برای تولید رادیوداروها برای تقریبا یک ملیون بیمار سرطانی خود 8/447 کیلو مواد 20% تولید کرده بود، همه آنها را نابود و حق نگهداری یک گرم از آن را ندارد –ضمن اینکه حق تولید آن را نیز ندارد- و برای رفع نیازش، غربی ها به ایران 5کیلو در هر نوبت خواهند داد (ص33 ترجمه فارسی بند60)، از سوی دیگر، ملت ایران که برای تامین سوخت راکتور تولید برق بوشهر، تقریبا 11تن مواد 5/3 تا 5% تولید کرده بود (هرسال 30تن مورد نیاز است)، حق نگهداری بیش از 300کیلو را در خاک ایران ندارد (ص31 ترجمه فارسی بندهای 56 و 57). پنجم: ملت ایران حق تولید هیچ نسلی از سانتریفیوژ را برای سالها ندارد (ص34 ترجمه فارسی بندهای62 و 63).معنای این تعهد، تعطیلی کارخانه های تولید سانتریفیوژ به مدت چندسال است. ششم: مقام معظم رهبری مدظله العالی در نامه ای که در 29/7/1394 به روحانی نوشته است، برجام را خسارت آفرین برای حال و آینده کشور –در صورت عدم مراقبت لحظه به لحظه- می دانند، ایشان فرموده اند: «با این حال محصول مذاکرات که در قالب برجام شکل گرفته است دچار نقاط ابهام و ضعف های ساختاری و موارد متعددی است که در صورت فقدان مراقبت دقیق و لحظه به لحظه، می تواند به خسارت های بزرگی برای حال و آینده کشور منتهی شود.» این بخش از نامه مقام معظم رهبری بسیار مهم ولی متاسفانه بسیار دردناک و ناگوار است، اولا: وجود نقاط ابهام، ثانیا: ضعف های ساختاری و ثالثا: وجود موارد متعدد در متن برجام، بستر را برای تحمیل خسارت های بزرگ به ملت عزیز ایران –در صورت عدم مراقبت دقیق- در حال و آینده کشور فراهم آورده است، و از این امر معلوم می‌شود که چرا مقام معظم رهبری در طول مذاکرات هشدارهای لازم و خطوط قرمز را بیان داشته و در موارد متعددی اعلام نگرانی و دغدغه می نموده است. اگرچه بسیاری از این خطوط قرمز از سوی مذاکره کنندگان، رعایت نشده است. برای روشن شدن مسأله، مواردی از متن برجام را در توضیح سه نکته اساسی در این بخش از نامه مقام معظم رهبری –که موجب خسارت های بزرگ به کشور عزیز ایران خواهد شد- بیان می نمائیم: الف- وجود موارد متعدد خسارت آفرین برنامه جامع اقدام مشترک (برجام)، متنی است پیچیده که نیازمند بررسی دقیق است، و پس از بررسی‌های فراوان و ملاحظه دیدگاه‌های متخصصان، متاسفانه روشن می شود که برجام، مستلزم تعهدات گسترده برای ملت ایران بوده و در موارد مهم متعددی نیز در تضاد با منافع اساسی ملت بزرگ ایران است. به برخی از مواردی که موجب خسارت های بزرگ به ملت ایران در حال و آینده می شود، اشاره می کنیم: (1)- اعطای مجوز دسترسی به تمام اماکن نظامی ایران، (متن انگلیسی: ضمیمه اول، ص23 و 24، بندهای 74 تا 78 و متن فارسی: ص36 و37 بندهای 74 تا 78) (2)- پذیرش نظارت آژانس و نیز استقرار آنها در ایران بدون هیچ محدودیت تعیین شده زمانی، (متن انگلیسی: مقدمه ص9 بند 15 و ضمیمه اول، ص20 بند2/67 و متن فارسی: ص9 بند15 و ص35 بند2/67) (3)- پذیرش 6 نوع نظارت نسبت به فعالیت های هسته ای، نظامی و صنایع غیر نظامی ملت ایران. امری که در هیچ کشوری در دنیا سابقه ندارد. کشورهای هسته ای دنیا، نظارت آژانس را در قالب پادمان و حداکثر به صورت اختیاری در قالب پروتکل‌الحاقی می پذیرند، اما در برجام، علاوه بر دو مورد بیان شده، 4 مورد نظارتی دیگر نیز مورد پذیرش قرار گرفته است؛ یعنی ایران نظارت آژانس در قالب پادمان، نظارت آژانس در قالب پروتکل الحاقی، نظارت آژانس در قالب اقدامات شفاف ساز، نظارت شورای امنیت بر صنایع هسته ای، نظامی و غیر نظامی کشور، نظارت کمسیون مشترک بر صنایع هسته ای، نظامی و غیر نظامی کشور و نظارت تقریبا دهها کشور جهان بر صنایع نظامی و غیر نظامی کشور ایران را در برجام پذیرفته است. به عبارت دیگر، ایران در برجام متعهد شده است که نظارت‌های زیر را بپذیرد: 1- پادمان، 2- پروتکل الحاقی، (متن انگلیسی: ص8 بند 13، ضمیمه اول ص18 بند 64، ضمیمه پنجم ص5 بند22 و متن فارسی: ص9 بند13، ص34 بند64، و ص123 بند22)، 3- اقدامات شفاف ساز را انجام دهد، (متن انگلیسی: ص2 و 8و 9 و متن فارسی: ص2 و 9) اقداماتی که کاملا مبهم بوده و شامل هر آنچه که آنها درخواست کنند، خواهد شد، 4- آژانس باید گزارش فعالیت های هسته ای و غیر هسته ای ملت ایران را علاوه بر شورای حکام، به شورای امنیت سازمان ملل گزارش دهد، (متن انگلیسی: مقدمه، ص4 بندx و متن فارسی: ص4 بند ی)، 5- آمریکا وسایراعضای کمیسیون مشترک نیز باید نسبت به فعالیت های گوناگون ملت ایران ازجمله اعطای مجوز دسترسی آژانس به فعالیت