پسرم در حال تماشای شبکه پویا بود. یک برنامه خوبی پخش می‌شد در موردِ داستانِ مَثَل‌ها. مثلی در فرهنگ و ادب فارسی وجود دارد با این عنوان که: حلال‌حلالش به آسمان رسید. داستان دزدی‌ست که قول داده برای مادرش پارچه‌ای حلال به دست بیاورد. دزد هم می‌رود پارچه فروشی را آنقدر می‌زند تا بگوید حلال است و صدای حلال‌حلالش به آسمان می‌رود. این دقیقا ماجرای قراردادهای سفیدامضائی‌ست که جلوی کارگران می‌گذارند. این دقیقا ماجرای حکم امام در مورد "بیع مضطر" است. امروز اگر از باب "تراضیِ" کارگران که از سر اضطرار با این دستمزدهای پایین کار می‌کنند و سهم‌شان از سودِ تولید داده نمی‌شود کسی بگوید "ظلم سرمایه‌داران حلال است" بداند که صدای حلال‌حلال کارگران به آسمان می‌رسد.