🔴
خروجی مهندسی، انتخابات میخواهد
🔸 بیایید
همه حرفهای روحانی را بپذیریم و فقط یک سوال بپرسیم: قبول میکنید احمدینژاد بیاید تا چیزی که به آن «انتخابات پررونق» میگویید محقق شود؟ اگر واقعا میخواهید مشارکت بالا برود و مطمئن هستید پیروزی با شما است چرا از آمدنش حرف نمیزنید؟ چرا برعکس وقتی رد صلاحیت شد همان آدمهای رسانهای که دور و برتان هستند خوشحال شدند و دفاع کردند؟
🔹 اگر بگویند احمدینژاد مجرم است و بافتههای همیشگی مثل کاسبی از تحریم یا گم شدن دکل و... را ردیف کنند اشکالی ندارد، فقط باید پاسخ بدهند چرا روحانی و ظریف و زنگنه و جهانگیری و... بیرون هستند نه در حبس یا در قبر؟ انتخاباتِ آزاد به معنای واقعی اگر برگزار میشد اصلا روحانی فرصت نمییافت با ۵۰٫۷ درصد آرا پیروز شود و بعد انتخابات مسخرهای مثل ۹۴ و ۹۶ را برگزار کند.
🔸 نقدهای ما به احمدینژاد معلوم است، دیگر ربطی به ما ندارد چون با چرخش به آزادی، تندترین حرفهای نئولیبرالها را به زبان آورده. نمایشهای سه نفره با مشایی و بقایی که من بهارم تو درخت اصلا از حد اعتنا هم خارجش کرده. اما همین آدم به شدت بین مردم محبوب است و نمادِ سالهای پیشرفت؛ سالهایی که در ۸۸ ترمزش را کشیدند و با شروع تحریمهای اوباما، روندش معکوس شد.
🔹 کسانی که روحانی خطاب قرار داده و برایشان قصه میگوید همانها هستند که «شورش اشرافیت» را رقم زدند، که انتخاباتِ پررونق به معنای واقعی کلمه را به شکست و فاجعه تبدیل کردند، که در هشت سالِ هاشمی و هشت سال خاتمی و هشت سال روحانی قدرت داشتند و میخواهند «اقلیت حاکم» همیشه اعتدالیها باشند، نه طرفِ انقلابی که در رقابت با آنها شبیهشان شده.
🔸 اگر ۸۸ رخ نمیداد آیا روحانی میتوانست به ریاستِ دولت برسد؟ اگر با شعار مرگ به احمدینژاد و خامنهای درهای جهنم را به روی کشور باز نمیکردند آیا میتوانستند به قدرت برگردند؟ باز باید به کاردانی اوباما اذعان کنیم. همزمان با نامهنگاری، گزینه «انقلاب رنگی» را روی میز گذاشت و متحدانش از داخل ضربهای به نظام زدند که اگر چه به پایان نرسید اما بعدا کمترین حاصلش برجام بود.
✍دانشطلب