چگونه در عین حضور در جایگاه مسئولیت و پاسخگویی، مطالبه‌گر و منتقد باشیم؟ به بیان صریح‌تر چگونه مسئولینی «گردن‌نگیر» باشیم؟ واقعاً جای تعجب است که اصلاح‌طلبان می‌توانند ملوّن (رنگارنگ) باشند؟ انگار که «بوقلمون صفت» بودن جزء مانیفست و اصول حزبی آنان است. همزمان که مسئولیت دارند و در جریان قدرت سیاسی و در مقام تصمیم‌گیری و اجرا بوده و هستند و برای کسب مجدد آن تلاش هم می‌کنند، درعین‌حال خود را هیچ‌کاره و جدا از حاکمیت می‌دانند و در نقش منتقد و معترض نظام فرو می‌روند. اگر دولتشان مستقر باشد، فقط نظام و نهادهای حاکمیتی را مورد عنایت قرار می‌دهند، اگر هم دولت نداشته باشند که با حقد و کینۀ بیشتری هم دولت را می‌زنند و هم نظام را. اعتماد به نفس کاذب و ویژه‌ای هم دارند. همواره خود را نخبه و متخصص و کاربلد و مجرّب می‌پندارند و مابقی را غیرکارشناس و ناکارآمد. این البته از روحیه انحصارطلبی و تمامیت‌خواهی‌شان است. برخلاف شعار آزادی که سر می‌دهند به هیچ عنوان تحمل رأی و نظر رقیب و مخالف را دارند حتی اگر با دو چشمشان شاهد کارایی و موفقیتشان باشند. هیچگاه پذیرای ضعف عملکردی خود نیستند و بهانۀ ثابتی دارند: «نگذاشتند» یا «نمی‌گذارند». البته که نگذاشتند و نمی‌گذارند که امثال شماها با شعار «می‌خواهیم اصلاح کنیم» این کشور را به قعر فلاکت و ذلت بکشانید. وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ چون به آنان گويند: در زمين فساد نكنيد مى‌گويند: فقط ما اصلاح‌گر هستيم و بس!