‏اینکه نزدیک به ۱۴ میلیون نفر به رویکرد مشترکی رأی بدهند، حاصل کار بزرگ جمعی‌ است که صورت گرفته و به‌خاطر یک شخص نیست. انتخابات و حرکت‌های از این دست، از جنس حرکت‌های پیوسته است. خیلی مهم است که اگر مدعی هستیم بر مبنای وظیفه حرکتی شکل گرفته، بدانیم وظیفهٔ آینده ما چیست. انجام‌دادن و انجام‌ندادن خیلی از کارها برای ما مبنای دینی دارد؛ در اندیشهٔ دینی بسیاری از کارویژه‌هایی که دولت‌ها وظیفه دارند انجام بدهند متوجه آحاد جامعه هم‌ می‌شود. خداوند در کنار آیهٔ «قل امر ربی بالقسط» می‌فرماید «لیقوم الناس بالقسط» یعنی این‌ها در کنار هم نتیجه می‌دهد. وقتی ما وظیفه یا تکلیفی داریم، این تکلیف انحصار در دولت نمی‌شود. بارها مطرح کرده‌ایم دولت سایه یک گفتمان و وظیفه است؛ نه یک تشکیلات. من در انتخابات هم مطرح کردم که اگر عهده‌دار دولت باشم از دولت سایه استقبال می‌کنم. ما در دولت رقیب که آقای روحانی بود، همین کار را کردیم؛ در دولت رفیقمان، شهید رئیسی هم همین کار را کردیم. «نقش پرشکوه» یعنی بدانید که امروز به چه شکل می‌توانید مسیر پیشرفت کشور را دنبال کنید. در انتخابات حرکتی که منجر به حدود ۱۴ میلیون رأی در برابر این هجمه‌های سنگین تبلیغاتی شد، یک حرکت با نقش‌آفرینیِ آحاد جامعه بود. این اجتماع می‌تواند یک گام بزرگ در راستای پیشرفت کشور باشد. ‏موفقیت ما در انتخابات این است که شعارمان امیدآفرینی و پیشرفت کشور بود و افرادی که به این گفتمان رأی دادند، به پیشرفت کشور اعتماد کردند. این نشان داد می‌شود بدون پول‌پاشی و با انگیزه‌های پاک جریان‌هایی را شکل داد و مردم را با آن همراه کرد. هرکس باید موجودیت خود را حفظ کند و در گام بعدی با هم‌افزایی و تبادل‌فکر با دیگران، این راه را دنبال کند؛ حفظ و زنده‌نگه‌داشتن این حرکت به‌نفع کشور و انقلاب است. این حرکت، حرکتی نیست که با چند توئیت و حرف متوقف شود؛ کسانی که به‌دنبال متوقف‌کردن این حرکت با جوسازی هستند، وقتشان را هدر می‌دهند. ‏عزیزانی امروز در دولت قرار گرفته‌اند و وظیفه ما این است که به آن‌ها کمک کنیم؛ اگر جایی از فرصت‌ها استفاده شد، آن را تقویت کنیم و اگر جایی فرصت‌ها هدر رفت، تذکر دهیم و برای اصلاح تلاش کنیم. رشد ۸ درصدی در برنامه هفتم توسعه نیاز به کارکردن دارد؛ بیش از ۷۰ برنامه باید توسط دولت نوشته شود که برخی از آن‌ها نهایتاً ۳ ماه زمان دارد و یک ماه از ابلاغ برنامه هفتم توسعه گذشته است. دولت آقای روحانی اعتقادی به برنامه نداشت و مجلس آن را نوشت که در نتیجهٔ آن متوسط رشد اقتصادیِ کشور ۰.۷ درصد شد. یکی از نکات مثبت این دولت این است که دولت و مجلس و برنامه توسعه همزمان آغاز می‌شود و وظیفهٔ ما این است که در این جامعۀ پویا اجرای برنامه را دنبال کنیم. هرکس باید با توجه به جایگاه خودش اقتضائات آن را دنبال کند و نقش خود را تشخیص بدهد. ✍دکتر سعید جلیلی