هدایت شده از mesaghمیثاق
⚡️درباره تاخت و تاز سریع السیر هیأت التحریر الشام در سوریه ✍به قلم: سید نیما موسوی 🔹 پیشروی سریع نیروهای هیأت التحریرالشام که شباهت عجیبی به تحرکات نیروهای «واکنش سریع» در سودان دارد، برآیند خلا قدرتی است که در یکسال گذشته در شمال سوریه وجود داشت. 🔸 بخشی از این خلا قدرت، مربوط به فرسایش ارتش سوریه در طول پانزده سال بحران سراسری است. دست‌و‌پنجه نرم کردن با لایه‌های پیچیده‌‌ای از بحران های سیاسی و اجتماعی به همراه صدها مورد تهاجم هوایی اسراییل به تاسیسات و زیرساخت‌های نظامی باعث شده که ارتش سوریه در اصل یک ارتش فرسوده باشد. 🔹 از سوی دیگر نیروهای مقاومت نیز در طول چهارده ماه گذشته اولویت خود را نزاع با اسراییل تعریف کرده‌اند و همین باعث تراکم نیروها و نفرات در جنوب لبنان و محور جولان شده‌است. 💠 در مورد روسیه هم ماموریت اصلی برای گروه واگنر (گروهک)، پرونده اوکراین و قاره آفریقاست. با آغاز جنگ اوکراین بخش مهمی از نیروهای روسیه خاک سوریه را ترک کردند. 🔹 در کنار «خلا امنیتی» در شمال سوریه شاهد هستیم که ناتو و با درجه‌ای از تخفیف، ترکیه از چنین حرکتی ذینفع هستند. ترکیه با وجود روابط پرنوسان با التحریرالشام و اینکه معارض همسویی گروهای کُرد SDF و YPG با دولت سوریه است و بحران موجود را به معنی همکاری بیشتر دولت اسد و کردها تفسیر می کند؛ ولی از ایجاد حریم در شمال سوریه بدلیل سیاست اسکان آوارگان ذینفع است و نزاع ارتش‌ملی با SDF را مکمل پیشروی جولانی میبیند. 🔹 از سوی دیگر ناتو هم بدنبال ایجاد جبهه جدیدی علیه ایران و روسیه در خاک سوریه است که سفر ماه های گذشته مستشاران اوکراینی به ادلب از این منظر معنا می‌یابد. 💠 در نهایت حرکت نیروهای هیئت تحریر را می توان به معنی آخرین مین‌گذاری‌های بایدن بین پوتین و ترامپ تنها چند هفته مانده به ترک کاخ‌سفید تحلیل کرد؛ مین‌گذاری قبلی بایدن مربوط به اعطای مجوز به زلنسکی جهت حمله موشکی بردبلند به خاک روسیه است و حال تحرک اخیر تحریرالشام نیز در همین جهت قابل تفسیر می باشد. 🏷