خطبه های نماز جمعه شاهدیه ۲۸ / ۱۱ / ۱۴۰۱ خطبه دوم حدیث اخلاقی بعثت پیامبر اعظم ص و ماه شعبان المعظم که ماه آن حضرت است در پیش داریم. ضمن عرض تبریک در آغاز خطبه دوم، حدیثی از محضر آن بزرگوار در باره رسیدگی به اقوام و بستگان عرضه می دارم. رسول خدا ص فرمود: «مَنْ مَشی الی ذی قَرابَةٍ بِنَفْسِهِ وَ مالِهِ لِیصِلَ رَحِمَهُ، أعْطاهُ اللّهُ عزَّوَجَلَّ أجْرَ مِأَةِ شَهیدٍ، وَ لَهُ بِکلِّ خُطْوَةٍ أرْبَعُونَ ألْفَ حَسَنةٍ وَ یمْحی عَنْهُ أرْبَعُونَ ألْفَ سَیئَةٍ وَ یرْفَعُ لَهُ مِنَ الدَّرَجاتِ مِثْلَ ذلِک وَ کانّما عَبَدَ اللَّهَ تَعالی مِأَةَ سَنَةٍ صابِرًا مُحْتَسِبًا». کسی که با جان و مالش در خدمت بستگانش قرار گیرد، خداوند پاداش صد شهید به او مرحمت نماید، و برای هر قدمی که او بر می دارد چهل هزار حسنه است، و چهل هزار گناه از او محو می شود، و چهل هزار درجه افزایش رتبه دارد، و همانند این است که صد سال خدا را از روی صبر و حساب عبادت کرده است. بحارالانوار / ۷۴ / ۸۹ ........‌....... ۲۷ ماه رجب روز بعثت پیامبر اعظم ص است. روزی که خداوند متعال وزین ترین، عظیم ترین نعمتش را به بشر عنایت فرمود، و آن نعمت بعثت پیامبر ص است. دلیل این سخن این است که نعمت بعثت پیامبر اسلام ص تنها نعمتی است که خداوند منّان بر سر مؤمنین منت گذاشته و می فرماید: «لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ». خوب چنین روزی را باید جشن گرفت اما باید بدانیم که هدف از برگزاری جشن مبعث، تنها یک یاد آوری حادثه تاریخی نیست که در مکه اتفاق افتاد. بلکه هدف از جشن مبعث یاد آوری یک درس است که چگونه پیامبر اسلام ص با دست خالی و یکه و تنها در برابر آن همه انحرافات ایستاد و در عرض چند سال اسلام و ندای توحید را به نیمی از جهان رسانید. هدف از جشن مبعث یاد آوری اهداف بعثت است. که چه اندازه جامعه اسلامی به آن اهداف نزدیک شده است. یکی از اهداف مهم بعثت، آگاهی بخشی و مبارزه با جهل بوده است. در قرآن کریم و روایات اسلامی نقطه مقابل جهل گاهی علم آمده است و گاهی عقل. از همین جهت جهل را به دو بخش تقسیم کرده اند: جهل بسیط و جهل مرکب. جهل بسیط جهلی است که نقطه مقابل آن علم است، باید بروند کسب علم کنند. ولی جهل مرکب جهلی است که نقطه مقابلش عقل است، علم دارد ولی نمی فهمد. امروز جامعه بشری گرفتار چنین جهلی شده است. این همان است که رهبر حکیم انقلاب آن را جاهلیت مدرن خواندند، یعنی جامعه‌ای که از علم و دانش برخوردار است، اما از عقل بی بهره است. از اخلاق و انسانیت بی بهره است. قرآن کریم جاهلیت گذشته و کهن را با چهار ویژگی توصیف نموده است، که همه آن صفت ها مربوط مربوط به عقل و فهم است. ۱- بدگمانی جاهلی نسبت به خدا: «یَظُنّونَ بِاللهِ غَیرَالحقِّ ظنَّ الجاهِلیَّةِ». آل عمران/ ۱۵۴ این اندازه فرقه های منحرف اعتقادی نشانه ظن جاهلیت مدرن امروز است. ۲- احکام و قوانین جاهلی: «اَفَحُکْمَ الجاهِلیَّةِ یَبغونَ». مائده/ ۵۰ قوانین فاسد نظیر قوانین مجاز شمردن همجنس گرایی ، ازدواج سفید و ... حکم جاهلی است. ۳- بدحجابی و تبرّج جاهلی: «ولاتَبَرَّجنَ تَبَرُّجَ الجاهِلیَّةِ الاُولی». احزاب/ ۷۳ زنان برهنه و نیمه عریان و بی‌حجاب و بدحجابی که با آرایش در خیابانها ظاهر می شوند، نشانه جاهلیت است. ۴- تعصب جاهلی: «اِذْ جَعَلَ الّذینَ کَفَروا فی قُلوبِهم الحَمِیَّةَ حَمِیَّةَ الجاهِلیَّة» فتح / ۲۶ تعصب های قومی و حزبی و محلی و جناحی همه بیانگر تعصب‌های جاهلی است. @mesbah_jome