خطبه های نماز جمعه شاهدیه ۱۴ / ۲ / ۱۴۰۳ خطبه اول  «وَمِنْ حَسَدِ أَهْلِ الْبَغْيِ الْمَوَدَّةَ» در هفته قبل گفتیم که این بخش از دعا در باره شیوه برخورد با کسانی است که به هر شکلی به انسان آسیب می زنند. برخی انتقام می گیرند، بعضی تحمل نموده و عفو می کنند، و بعضی بدی را با خوبی پاسخ می دهند. این بخش از دعا از خداوند درخواست داریم که جزء دسته سوم باشیم و همیشه بدی را با خوبی پاسخ دهیم. «وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ». در این فراز از دعا می خواهیم که حسادت اهل بغی را با مودت پاسخ دهیم. حسادت یکی از بیماریهای روحی و خطرناک است، امیر مؤمنان علی فرمود: «الحسد شر الأمراض» علمای اخلاق حسادت را جزء یکی از زشت ترین صفات رذیله شمرده اند. زیرا حسود از یک طرف اعتراض به خدا دارد که چرا این نعمت را به فلانی دادی و از یک طرف آرزوی زوال نعمت دیگری را دارد. بدین جهت پیامبر اکرم ص فرمود: لاَ تَتَحَاسَدُوا فَإِنَّ اَلْحَسَدَ يَأْكُلُ اَلْإِيمَانَ كَمَا تَأْكُلُ اَلنَّارُ اَلْحَطَبَ الیابِسَ» اما حسودان دو گونه هستند. حسودانی که حسادتشان در دل است و آن را بروز نمی دهند. اینها فقط خود را آزار می دهند. و حسودانی که به دنبال آسیب زدن به دیگرانند، مثل حسادت برداران حضرت یوسف ع. اینها حسودان اهل بغی هستند.  مودت هم به معنای اظهار محبت است. پس اینکه عرض می کنیم «وَمِنْ حَسَدِ أَهْلِ الْبَغْيِ الْمَوَدَّةَ» یعنی خدایا من را به جایی برسان که بتوانم حسادت کسانی که به آسیب زده اند با اظهار محبت پاسخ بدهم. https://eitaa.com/mesbah_jome