خطبه های نماز جمعه شاهدیه ۲۳ / ۷ / ۱۴۰۰ خطبه اول بحث ما در باره خطابات قرآن کریم بود. از جمله خطابات قرآن به عموم مردم، آیه ۲۱ سوره مبارکه بقره است که می فرماید: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ». دو مطلب مهم در این آیه شریفه برای آگاهی بشر به آن اشاره شده است. ۱- یکی از فلسفه های عبادت را بیان نموده است و آن شکر منعم است. «يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ». خدایی که شما و پیشین شما را آفرید، عبادت کنید. شکر منعم و قدر شناسی از افضل اعمال و فضائل اخلاقی است. و ریشه در فطرت انسان دارد. یعنی هر فردی وقتی به ذات خویش نگاه کند خود را در برابر انعام و احسانی که به او شده است، موظف به ادای احترام و قدر شناسی می بیند. یکی از وظایف انبیاء الهی هم همین بوده است که فطرت خفته و خاموش انسانها را بیدار و شکوفا سازند. در حدیثی از امام عسکری علیه السلام نقل شده است که امام سجاد علیه السلام در ضمن روایتی فرمود: که خداوند متعال به حضرت موسی علیه السلام فرمود: «حَبِّبْنِی إِلَى خَلْقِى» موسی عرض کرد خدایا چگونه تو را محبوب خلقت گردانم؟ فرمود: «ذَكِّرْهُمْ آلَائِی وَ نَعْمَائِی لِیُحِبُّونِی». بحارالانوار / ۲ / ۴ ۲- یکی از آثار و برکات عبادت را بیان نموده است. و آن رسیدن به تقوا است. «لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ». اینکه با لعل بیان می کند، این تردید به عبادت بر نمی گردد، زیرا در اینکه عبادت خدا انسان را به تقوا می رساند تردیدی نیست. بلکه تردید به کیفیت عبادت بندگان خدا است که چگونه خدا را عبادت می کنند. آیا با اخلاص است یا با ریا، با حضور قلب است یا بدون حضور قلب،با طهارت نفس است یا با آلودگی نفس. همه اینها در عبادت اثر گذار است. ........ خطبه دوم حدیث اخلاقی امروز روز شهادت مولا امام حسن عسکری علیه السلام است، ضمن عرض تسلیت به فرزند بزرگوارش حضرت صاحب الامر علیه السلام و همه شما شیعیان و محبین آن حضرت، حدیث اخلاقی این هفته را از محضر آن بزرگوار استفاده می کنم. امام عسکری علیه السلام فرمود: «إیّاکَ وَ الاْذاعَةَ وَ طَلَبَ الرِّئاسَةِ، فَإنَّهُما یَدْعُوانِ إلَی الْهَلَکَةِ» از افشای اسرار ( خود و دیگران) ریاست طلبی بپرهیز که این دو خصیصه زمینه نابودی انسان را فراهم می سازد. بحارالأنوار / ۷۸ / ۳۷۲ ..... امام عسکری علیه السلام در سن ۲۸ به شهادت رسید و نسبت به سایر ائمه اطهار علیهم السلام کوتاهتربن دوران امامت را داشت، و بخش عمده این ۲۸ سال زندگی، یا در زندان بود و یا در حصر خانگی. علت این همه سختگیری و عاقبت به شهادت رساندن آن حضرت در سن جوانی چند چیز بود. ۱-نفوذ معنوی امام در جامعه. ۲- گسترش شیعه و اقبال مردم به مکتب اهل بیت علیهم السلام. ۳- جلو گیری از ولادت امام عصر. حکومت طاغوت زمان این حدیث نبوی را باور داشت که امام عصر علیه السلام از امام عسکری ع به دنیا می آید. و همین امر باعث شده بود که عصر حضور ۲۵۰ ساله ائمه هدی علیهم السلام تبدیل به عصر غیبت شود. حتی ولادت امام عصر علیه السلام کاملا در خفاء صورت می پذیرد. حتی دوستان و بستگان نزدیک آن حضرت هم خبر نداشتند. امام عسکری ع در پاسخ به ابوالادیان که نامه رسان او است، که امام بعد از شما کیست؟ نشانه های برای او ذکر می کند. و اسمی از فرزند خود نمی آورد. به احمد بن اسحاق قمی هم که فرزند عزیزش را نشان داد می فرماید: ای احمد بن اسحاق: «لولا کَرَامتُک عَلی اللّهِ وَ عَلی حُجَجِه ما عَرَضتُ علیکَ ابنی هَذا» اگر نزد خداوند و حجج او کرامت و منزلت نداشتی، هرگز فرزندم را به نشان نمی دادم. بحارالانوار/ ۵۲ / ۲۴ آنچه در عصر غیبت وظیفه یک شیعه است دو چیز است که امام عسکری ع به احمد بن اسحاق فرمود: «وَ اللَّهِ لَيَغِيبَنَّ غَيْبَةً لَا يَنْجُو فِيهَا مِنَ الْهَلَكَةِ إِلَّا مَنْ ثَبَّتَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ وَ وَفَّقَهُ فِيهَا لِلدُّعَاءِ بِتَعْجِيلِ فَرَجِهِ». به خدا سوگند در عصر غیبت كسانى اهل نجات هستند که وظیفه را به خوبی انجام دهند، نخست آنکه در خط ولایت ثابت قدم بماند و دوم اینکه برای فرج آن حضرت دعا کند. بحارالانوار/ ۵۲ / ۲۴ @mesbah_jome