پرسش ۱- «اجتهاد» و «تقلید» به چه معناست؟ «اجتهاد» در لغت به معنای تلاش و کوشش تا سرحدّ توانایی است؛ به گونه ای که با تحمّل رنج و سختی همراه باشد. در اصطلاح فقه عبارت است از: «به کار بردن تلاش و کوشش خویش در راه به دست آوردن احکام شرعی از راه ها و منابعی[١] که نزد فقیهان اسلام، معمول و متعارف است». در نتیجه مجتهد کسی است که بتواند احکام را از روی دلیل به دست آورد و طبق رأی و نظر خویش عمل کند.[٢] «تقلید» به معنای پیروی و دنباله روی است و در اصطلاح فقهی عبارت است از: عمل کردن به آنچه مجتهد در مسائل شرعی فتوا می دهد». گفتنی است: اگر چه واژه تقلید به معنای پیروی بدون چون و چرا، خوشایند نیست؛ اما در آموزه های فرهنگ اسلامی، مقلّد کسی است که از حاصل تلاش علمی مجتهد استفاده می کند و مسئولیت درستی و نادرستی استنباط احکام را بر عهده مجتهد می گذارد و چه بسا کاربرد واژه «تقلید» (برگرفته از «قلادة» به معنای گردن بند) به این منظور باشد.