♨️#سی_ثانیه_نهج‌البلاغه (قسمت شانزدهم) «به من خبر رسیده که «بُسر بن أرطاة» (یکی از بی‌رحم‌ترین و خونریزترین افراد معاویه) «یمن» را تحت کنترل خود درآورده است. به خدا قسم، مطمئنم که این گروه (ستمگر) به‌زودی بر شما مسلط می‌شوند و حکومت را از چنگ شما درمی‌آورند؛ زیرا آنها در پیروی از باطلِ خود، متّحد و یکپارچه هستند، در حالی که شما در ( جبهه‌یِ) حقِ خود پراکنده‌اید» ( نهج‌البلاغه، خطبه ۲۵) این خطبه‌، در سال ۴۰ هجری بیان شده است؛ زمانی که گزارش‌های متعددی از شکست یاران امام، به کوفه می‌رسید، و امام برای سرزنش یارانش به دلیل کندی و رکودِ در جهاد و مخالفت با دستورات رهبری این خطبه را ایراد فرمود. نخستین نکته‌ای که حضرت تذکّر می‌دهند، این است که برای دستیابی به موفقیت در هر حرکت اجتماعی، پیش از هر چیز، به وحدت، اتفاق و همبستگی نیاز است. وحدت، پایه و اساسِ پیشرفت، و نیروی محرّکِ جمعی محسوب می‌شود. در مقابل، پراکندگی و اختلاف، همچون سمّی مهلک عمل کرده و هدف‌های مشترک را تخریب می‌کند. زمانی که اعضای یک جامعه یا گروه، دچار تفرقه و تشتّت شوند، انرژی‌های آن‌ها هدر می‌رود، و قدرت و اثرگذاریِ آنان کاهش می‌یابد، و در نتیجه زمینه برای نفوذ، هجوم و پیروزیِ مخالفانی که همدل و متّحد هستند، فراهم می‌شود. بنابراین اتحاد و همدلی، کلید موفقیت و پیشرفت در کارهای اجتماعی است و بدون آن، تحقق اهداف مشترک امری نشدنی خواهد بود. مسجدجامع مشکین دشت @meshkindasht_masjedjame