مسجد جامع مشکین دشت
♨️ «اى مردم! ما در روزگارى کينه توز و زمانى پر از ناسپاسی و کُفران نعمت، واقع شده‌ایم که در آن نيکوکار، بدکردار شمرده مى شود و پيوسته ستمگر بر تجاوز و سركشى خود می‌افزاید. نه از آنچه می‌دانیم بهره می‌گیریم، و نه از آنچه نمی‌دانیم، سؤال می‌کنیم!! و از حوادث کوبنده تا بر ما فرود نيايد، نمی‌ترسیم» ( نهج‌البلاغه، خطبه ۳۲) شرح: حضرت در این خطبه، وضعیت ناگوار جامعه‌ی زمانِ خود را توصیف می‌کنند و به موانعی اشاره می‌کنند که پیش‌روی نیکوکاران قرار داشته است. باید توجه داشت که زمان به‌خودی‌خود، مفهومی کاملاً طبیعی دارد و این انسان‌ها هستند که با اعمال خود، به زمان زشتی یا زیبایی می‌بخشند. امام در دورانی زندگی می‌کردند که تنها عده‌ای اندک از مردم، به ارزش‌های انسانی و امکانِ اصلاحِ محیط واقف بودند. در آن زمان، نظام ارزشی جامعه به‌گونه‌ای تغییر یافته بود که نیکوکاران، متهم و ستمگران، مورد تشویق قرار می‌گرفتند. شکل جامعه دگرگون شده بود؛ به‌طوری‌که ضدارزش‌ها، جایگزین ارزش‌ها شده و ظالمان بر خودکامگی خود می‌افزودند. این شرایط باعث می‌شد نیکوکاران از نقاطِ حساسِ جامعه دور شوند. نتیجه این وضعیت ناگوار، غفلت مردم از علم و دانش بود؛ به‌نحوی‌که آنچه را نمی‌دانستند، از کسی نمی‌پرسیدند و بهره‌ای از دانسته‌های خود برای حلِ مشکلات نمی‌گرفتند. این حالت موجب غوطه‌ور شدن در جهل و بزهکاری می‌شود. این وضعیت، حال افرادی است که در برابر مفاسد جامعه بی‌تفاوت هستند و هیچ حس مسئولیتی نسبت به تغییر آن از خود نشان نمی‌دهند، چه از روی یأس و نومیدی از اصلاح و چه به‌خاطر انس گرفتن به فساد و سنگدلی. نتیجه چنین تفکری آن است که جامعه را به سوی تباهی می‌کشاند. مسجدجامع مشکین پشت @meshkindasht_masjedjame
405 مشاهده