از فرمانده دودوان از طریق فرماندهی پاتک و تیپ گیوعاتی گرفته تا فرمانده لشکر ۹۸- در هر سمتی اوفر سرآمد بود.
مسوولیت های بسیار او گواهی می دهد که میشد با چشمان بسته او را به هر میدان جنگی فرستاد.
با تمام این اوصاف، او تحقیر شد و یک سال و نیم در خانه اش نشست، زمانی که هرتزی هالوی حاضر نشد در زمان جنگ حتی یک موقعیت موقت به او بدهد.
خجالت اوره