کوفه قبل از نهضت امام حسین (ع):
وقتی که زیاد بن ابیه (پدر عبیدالله بن زیاد. چون 9 نفر ادعا کرده بودن که پدرش هستن، بهش میگن زیاد پسر پدرش) فرماندار کوفه بود، اوضاع بر وفق مراد معاویه پیش میرفت و هر جنبشی رو در نطفه خفه میکرد.
وقتی که زیاد بن ابیه مرد، اوضاع بهم ریخت و شیعیانی مثل رشید هجری و میثم تمار انقدر افشاگری کرده بودن که دست معاویه بسته تر میشد. تا وقتی که دستور قتل این دو عزیز رو دادن.
وقتی این دو نفر همونطوری شهید شدن که امام علی (ع) سال ها قبل پیش بینی کرده بود، اوضاع بیشتر بهم ریخت و مردم بیشتر اهل بیت (ع) رو شناختن.
معاویه شخص بی دست و پایی به نام نعمان بن بشیر رو فرماندار کوفه کرد. وقتی به نعمان خبر دادن مسلم بن عقیل اومده کوفه، گفت تا با ما کاری نداشته باشه ما کارش نداریم. ولی اگر زیاد بن ابیه بود، همان روز اول مسلم رو شهید میکرد.
سازمان شیعه در زمان نعمان بیشتر جون گرفت و حتی به امام حسین (ع) نامه نوشت و برای قیام علام آمادگی کرد. امام (ع) هم فرمود تا معاویه زندست اقدامی نکنید.
سازمان پشت پرده (یهود و جریان نفاق سقیفه) روی یزید سرمایه گذاری کرده بودن که بوسیله این شخص اسلام رو کاملا نابود کنن.
نابودی اسلام در دوران معاویه خیلی کند پیش میرفت، چون معاویه مجبور بود خودش رو مسلمان نشون بده و ظواهر رو رعایت کنه و مثل یک منافق عمل کنه، که در این صورت باز هم خط اسلام از بین نمیرفت و این امر موجب ناراحتی یهود بود.
@ansoyesiasat