شعر منسوب به أمير المؤمنين عليه السّلام أُحِبُّ‌ لَيَالِى الْهِجْرِ لَا فَرَحاً بِهَا عَسَى الدَّهْرُ يَأْتِى بَعْدَهَا بِوِصَالِ‌ وَ أَكْرَهُ‌ أَيَّامَ‌ الْوِصَالِ‌ لاِنَّنِى أَرَى كُلَّ‌ شَىْ‌ءٍ مُولِعاً بِزَوَالِ‌ «من شبهاى هجران را دوست ميدارم ، نه از جهت آنكه بدانها شاد مى‌باشم ، بلكه از جهت اميد به آنكه پس از سپرى شدن آنها روزگار، وصال را پيش بياورد. و من روزگار وصال را خوشايند ندارم ؛ چرا كه مى‌بينم هر چيزى با حرص و وَلَعى شديد به سوى زوال و نيستى حركت ميكند .»