💠 نشیب و فراز نشیب دست من است و فرازهای دعایت مرا به قله ببر باز پا به پای دعایت دوباره می پرم از خاک تا حوالی افلاک کبوترانه مرا می برد هوای دعایت خداشناسی من خوب نیست حضرت سجاد مرا ببر به تماشای ربنای دعایت شبیه رود می افتم به راه ، ایست ندارم چقدر سعی به من می دهد ، صفای دعایت صحیفه پنجره ای باز کرده است به رویم گل امید به من می دهد خدای دعایت ! چه معجزه ست که اینگونه ناپدید نموده گناههای مرا، اشک ، لابلای دعایت ؟ نبوده است فقط باب حاجت دل خسته نشاط داده به ما عطر دلگشای دعایت ز نغمه های زمینی ملول می شود آدم چقدر شور به ما می دهد نوای دعایت تمام می شود این شعر ، می رسیم به نقطه. نمی رسیم ولیکن به انتهای دعایت... #سید_محمد_حسین_ابوترابی #مجمع_شعرای_آئینی_کمیت_قزوین @mkomeit