. 📌 ما در آغاز گفتار گفتيم: كه قصه امامت ابراهيم در اواخر عمر او و بعد از بشارت به اسحاق و اسماعيل بوده، ملائكه وقتى اين بشارت را آوردند كه، آمده بودند، قوم لوط را هلاك كنند😰، در سر راه خود سرى به ابراهيم (علیه السلام) زده‌اند و ابراهيم در آن موقع پيغمبرى بود، مرسل، پس معلوم ميشود، قبل از امامت داراى نبوت بوده، در نتيجه پس امامتش غير نبوتش بوده است. ➖الفاظى كه در قرآن شريف هست، در انظار مردم مبتذل و بى ارج شده، چون در اثر مرور زمان زياد بر زبانها جارى شده😕، خيال كرده‌اند كه معناى همه را ميدانند😏، و همين خيال باعث شده بر سر آنها ايستادگى و دقت نكنند.❌ 🔺يكى از آن الفاظ لفظ «امامت» است كه، گفتيم: مفسرين آن را همه جا و بطور مطلق به معناى نبوت و تقدم و مطاع بودن، معنا كرده‌اند، در حالى كه چنين نيست و اشكالش را فهميدید.✔️ 🔸(اینکه ثابت کردیم که، امامت حضرت ابراهیم «علیه السلام» در آخر عمر او و بعد از مقام نبوت به او داده شد. پس معنای امامت با معنای نبوت متفاوت است✔️) •┈┈••✾❀∞🌸∞❀✾••┈┈• 🛑 انتشار شرعاً فقط با ذکر منبع جایز می باشد مجموعه تخصصی معرفان حقیقت را دنبال کنید👇 https://eitaa.com/moarfan_hagheghat •┈┈•❀🌸❀•┈┈•‌‌ ‎‌‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‎‌‎‌‌