⚡️کدام امید و کدام ناامیدی؟! ✒️سید محمدامین درخشانی (طلبه حوزه علمیه قم) 🔹"تا این امیدتان ناامید نگردد فرج امام زمان فرا نمی‌رسد! " شاید شما هم بارها این جمله را شنیده باشید. غالب این افراد چنین می‌پندارند که" اگر امید همین چند مجاهد هم از تلاش برای اقامه قسط و داد ناامید شود" آنگاه همه یک صدا حجة بن الحسن را صدا خواهند زد و منجی خواهد آمد. 🔹پیامبر اکرم می‌فرمایند: افضل اعمال امتی انتظار الفرج من الله. (کمال الدین ج2، ص 644) فرج و گشایش در هنگام وقوع در سختی و مضیقه است، یعنی کسی تا احساس تنگنا نکند، به دنبال گشایش نمی‌گردد. گشایش مطرح در حدیث الهی و ربانی است نه عادی و معلولی. پس در مفهوم انتظار فرج هم ناامیدی و احساس تنگنا از شرایط فعلی وجود دارد هم امید به آینده‌ای گشوده از تنگناها. 🔹این "ناامیدی و احساس عجز" و "امید فرج الهی" مطرح در حدیث کاملا مطلوب و باعث رشد و سعادت بشر و ظهور منجی است، اما ممکن است کسی مصداق دیگری را جایگزین کند و بین امید و ناامیدی مطلوب و نامطلوب خلط کند، در این نوشتار سعی بین تفکیک همین دو مقوله می‌باشیم. 🔹 می‌توانیم تمام افراد انسانی در زمان خویش را چنین دسته بندی کنیم: الف. انسان‌های که از شرایط حاضر جهان (=عصر غیبت) احساس سختی ندارند، (=امیدواری نامطلوب) که خود دو گروه هستند: 🔸 انسان‌های که بالفعل احساس سختی ندارند، یعنی مرفهان اعم از مقدس و غیر مقدس. (مرفهان مقدس اولین گروه قاعدین هستند.) انسان‌های که بالقوه احساس سختی ندارند، یعنی اگرچه دارای مشکلات مادی-روحی است و تا حدی احساس نارضایتی دارد، اما معتقد است که اگر نظم حاکم بر جهان فعلی که همان تمدن غربی است، به صورت کامل اجرا شود، او نیز از مشکلاتش رها خواهد شد، به عبارت دیگر نسخه‌های موجود در دنیای غیرالهی فعلی را درمان دردهای خود می‌داند. این گروه طیفی وسیعی از مذهبی و غیر مذهبی را شامل می‌شود و نقطه مشترک همه اینها این است که تغییرات را دوست دارند و تغییر مورد نظر آنها توسعه یافتگی به مفهوم غربی آن است،(امید نامطلوب) البته طیف غیر مذهبی این گروه به دنبال تغییرات فقط با روش‌های عادی است ولی طیف مذهبی این گروه برخی به روش‌های عادی امید دارند، و برخی دیگر چنین تغییر اساسی در کل جهان را فقط به دست منجی ممکن می‌دانند و به همین خاطر چندان تلاشی نمی‌کنند و دیگران را از تلاش بیهوده منع می‌کنند. تمرکز بر گروه اخیر بسیار مهم است، این افراد قسمت عمده‌ی قاعدین را شکل می‌دهند(گروه دوم از قاعدین)، یعنی کسانی که به شرایط فعلی و تمدن مدرن بسیار خوش‌بین هستند ولی تحقق چنین چیزی را فقط به دست منجی می‌دانند. اینها همان کسانی هستند " در غرب اسلام را می‌بینند ولی مسلمان نمی‌بینند" پس به منجی‌ای نیاز دارد که اسلام(=تمدن غربی) را در جهان پیاده‌سازی کند و کافرانی که به اسلام عمل می‌کند را مسلمان کند!‌ ب. انسان‌های که از شرایط حاضر جهان (=عصر غیبت) احساس تنگنا دارند،(= ناامیدی مطلوب) اینها نیز چند گروه می‌شوند: 🔸کسانی که آینده‌ای روشن پیش روی خود نمی‌بینند، پس برای تغییر تلاشی نمی‌کنند. اینها نیز گروه دیگری (سوم) از قاعدین زمان ما هستند. (=ناامیدی نامطلوب) 🔸 کسانی که به واسطه امید به ظهور شخص امام زمان آینده جهان را روشن می‌بینند ولی با تلاش مخالف هستند و می‌گویند همه باید به عجز و ناامیدی برسند تا امام زمان ظهور کند. اینها نیز گروه دیگری (چهارم) از قاعدین زمان ما هستند. (ناامیدی از شراطی فعلی مطلوب ولی نه چندان عمیق و شدید) 3. کسانی که به فرج الهی ایمان دارند و برای وصول به آن تلاش و مجاهدت می‌کنند. عدالت‌طلبان و مصلحان معتقد به مهدویت در این قسم جای می‌گیرند. (ناامیدی از شراطی فعلی مطلوب ولی نه چندان عمیق و شدید) 🔹نکته مهم مقایسه این دو گروه اخیر است: این دو گروه اگرچه هر دو از شرایط فعلی ناامید هستند ولی گروه اول از حیث نظری فقط با بن‌بست‌های جهان معاصر روبرو می‌شود و احساس عجز عمیق در وجود او شکل نمی‌گیرد ولی گروه دوم هم به صورت نظری و هم عینی با بن‌بست‌های جهان حاضر روبرو می‌شود و احساس ناامیدی از شریط فعلی به شکلی عمیق در وجود او احساس می‌شود، پس مجاهدان بیشترین ناامیدان از زمانه‌ی خویش و امیدواران به آینده روشن هستند. متن کامل یادداشت: http://mobahesat.ir/22791 🔻🔻🔻 @mobahedat