🌹🌹🌹ادامه جهاد تبیین با موضوع مرتبط با آیه جزء هفتم🌹🌹🌹 5. از جمله شبهاتی که خواسته یا ناخواسته در اذهان جامعۀ مسلمین رسوخ کرده است، این است که آیا آرزوی هدایت برای یک ملت بهتر از آرزوی مرگ نیست؟ می‌گویند: دعا کردن برای دیگر ملت‌ها، نه تنها برای شخص اثر مثبت دارد؛ بلکه یک نوع تبلیغ عملی برای جذب دیگر ملتها و گرایش آنان به اسلام خواهد بود. حال اگر مرگ‌خواهی و سبّ‌کردن را برای دیگران بخواهیم، نتیجه عکس آن خواهد بود. بنابراین، به جای ایجاد اختلاف و نیز تولید هرگونه اسلام‌هراسی، به احترام متقابل و دعا کردن به آنان اکتفا شود، دارای اثرات بیش‏تری خواهد بود. در پاسخ به این شبهه باید گفت: مرگ‌خواهی دشمنان دین از دستورات قرآنی و روایی به شمار می‏ورد. دعا وقتی اثربخش است که زمینه‏های هدایت فراهم باشد؛ اما اگر در مسیر هدایت نباشند و بر لجاجت خود اصرار داشته باشند و بر محو دین نقشه‏ها می‏کشند، نه تنها سزاوار لعن؛ بلکه مستحق مرگ خواهی هستند. همان گونه که حضرت نوح پس از ناامیدی از هدایت ظالمین، به جای دعا دست به سوی آسمان بلند کرده، هلاکت قوم کافرین و ظالمین را درخواست می‏کند و عرضه می‏دارد: وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرینَ دَیاراً * إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ یضِلُّوا عِبادَكَ وَ لا یلِدُوا إِلاَّ فاجِراً كَفَّاراً؛ «نوح گفت: پروردگارا! روی زمین احدی از كافران را زنده مگذار. * چرا كه اگر آنها را بگذاری بندگانت را گمراه می‏كنند، و جز نسلی فاجر و كافر به وجود نمی‏آورند»، آنچه که سبب انزجار خواهد بود، فحاشی و تندروی است که اسلام نیز از آن نهی فرموده است. البته در حق دشمنانی که امید هدایت می‏رود، باید دعا کرد تا در مسیر هدایت قرار گرفته، به سوی کمال ترقی یابند؛ اما سبّ در همۀ حالات منع شده است، حتی در زمان جنگ. به همین دلیل امیرالمؤمنین در جنگ صفین، زمانی که مشاهد کردند یکی از یاران وی در حال سبّ کردن به معاویه و یاران وی است، فرمودند: «إِنِّی‏ أَكْرَهُ‏ لَكُمْ أَنْ تَكُونُوا سَبَّابِینَ وَ لَكِنَّكُمْ لَوْ وَصَفْتُمْ أَعْمَالَهُمْ وَ ذَكَرْتُمْ حَالَهُمْ كَانَ أَصْوَبَ فِی الْقَوْلِ وَ أَبْلَغَ فِی الْعُذْرِ وَ قُلْتُمْ مَكَانَ سَبِّكُمْ إِیاهُمْ اللَّهُمَّ احْقِنْ دِمَاءَنَا وَ دِمَاءَهُمْ وَ أَصْلِحْ ذَاتَ بَینِنَا وَ بَینِهِمْ وَ اهْدِهِمْ مِنْ ضَلَالَتِهِمْ حَتَّى یعْرِفَ الْحَقَّ مَنْ جَهِلَهُ وَ یرْعَوِی‏ عَنِ الْغَیِّ وَ الْعُدْوَانِ مَنْ لَهِجَ بِهِ؛‏ دوست ندارم كه شما دشنام دهنده باشید؛ ولى اگر در گفتارتان كردار آنان را وصف كنید و حالشان را بیان نمایید، به گفتار صواب نزدیك‏تر، و در مرتبة عذر رساتر است. بهتر است به جاى دشنام بگویید: خداوندا! ما و اینان‏ را از ریخته شدن خونمان حفظ فرما و میان ما و آنها را اصلاح کن و آنان را از گمراهی به هدایت رهنمون باش تا کسانى که جاهلند، حق را بشناسند و آنها که گمراهند و بر دشمنى با حق اصرار می‏ورزند، از آن دست بردارند و (به راه راست) بازگردند.» بنابراین شعار مرگ بر آمریکا برخواسته از متون دینی و فقط جنبه سیاسی ندارد. 6. گاهی اینگونه مطرح می‌‌کنند که اگر کسانی که در اسرائیل و آمریکا به دنیا می‏آیند و یا ملت آنها ببینند که کشوری برایشان آرزوی مرگ می‏کنند، چه حالتی به آنها دست می‏دهد؟ آیا بهتر نیست با بیانیه به سازمانها یا دولتها تنفر خود را ابراز کنیم؟پاسخ روشن است: اینجا مغلطه در تفاوت گذاشتن بین ملت و دولت یک کشور است. شعار مرگ بر آمریکا، برخاسته از متن دین، مختص به دولت‏مردانی است که در مقام سیتزه‌جویی، هتک و حذف اسلام و ایران و ملتهای مبارز علیه ظلم و استکبار هستند، در حالی که مردم آن کشور نسبت به عملکرد و حاکمان خود بیزاری می‏جویند و راهپیمایی‌های یک ملت علیه حاکمان ظلم، شاهدی از این امر است. امام خمینی می‏فرماید: «این ملتى كه الآن دارند فریاد مى‏زنند: مرگ‏ بر آمریكا! مقصودشان كارتر است. ملت آمریكا كه به ما كارى نكرده. ملت آمریكا اگر بفهمد مطلب را، به حسب وجدان انسانى‏اش، با ما موافق است.» در جامعه‏ای که رسانه‏های اینترنتی و شبکه‏های ماهواره‏ای با هزینه‏های زیاد و با ساخت فیلم‏های هدفدار جنایتهای حاکمان کشور خود را کتمان کرده، حقایق را بر ملت خود پنهان می‏دارند، شعار مرگ بر آمریکا برای بیداری آن ملت از ظلمهای حاکمان خود است.