شهریار شاعر بلند آوازه معاصر ایران در یکی از مصاحبه‌های خود از ۵ بُت در خود یاد کرده که توانسته بود از این بُت‌ها رها شود؛ او این بُت‌ها را اینگونه توصیف کرده بود: عشقی سوزناک و زمینی به مدت ۱۵ سال، مواد مخدر، صوفی گری و درویش مسلکی، موسیقی و رفاقت با برخی افراد شاید روشن‌فکر که در نهایت با روی آوردن به سوی اهل بیت (علیهم‌السلام) توانسته بود جانی دیگر بگیرد.