به نام خدا هفتم ذی حجه یادآور شهادت غمبار پنجمین پیشوای معصوم، حضرت امام محمد باقر علیه السلام، بهانه‌ای است تا بار دیگر به زندگی پر توفیق ایشان نظری بیفکنیم. 🏴🏴🏴🏴🏴 امام محمد باقر (ع) در سال ۵۷ هجری متولد و در سال ۱۱۴ به شهادت رسید. ۲۰ سال از عمر ۵۷ ساله خود را در منصب امامت ایفای نقش نمود و با مجموعه فضائل اخلاقی، رفتاری و اجتماعی خویش توفیقات فراوانی در راه جذب مردم به آموزه های نبوی و احیای مجدد اسلام ناب داشت. زهد و وارستگی، مردم دوستی، انفاق مال به نیازمندان، اخلاق نیکو، بصیرت و زمان شناسی و علم و دانایی از مجموعه صفات ایشان بود که باعث شد محبوبیت و مقبولیت فراوانی در دل مردم بیابد. برترین ویژگی این امام بزرگ، دانایی و علم سرشار ایشان بود که وصف باقرالعلوم حاکی از آن است. آن بزرگوار با احاطه علمی کامل بر ظاهر و باطن قرآن و سنت نبوی، بدعت ها و تحریف هایی که پس از پیامبر (ص) در آموزه‌های دینی ایجاد شده بود را کنار زد و با آن مبارزه نمود. با فرقه های نوپدید خوارج، غالیان، مرجئه، کیسانیه و تفکر غالب مکتب خلفاء، مقابله کرد و شاگردان بزرگی را تربیت نمود تا در دوره امامت فرزندش حضرت صادق (ع) پرچم اصلی محافظت از دین اسلام را بر دوش بگیرند. افراد زیادی از عالمان اهل سنت، از راه دور ( خراسان، ایران، مصر و ... ) برای خوشه چینی از علم ایشان به مدینه می آمدند و این در شرایطی بود که هیچ رسانه‌ای برای تبلیغ ایشان وجود نداشت و بالعکس تلاش بنی امیه بر آن مستقر بود که حضرتش مورد سانسور خبری واقع شود و شهرت و مقبولیت نیابد. عبدالله بن عطاء مکی از علمای اهل سنت می گوید: من عالمان بزرگ را آنچنان که نزد محمد بن علی بن الحسین می‌نشینند، نزد هیچکس کوچک و متواضع ندیده‌ام. حکم بن عتیبه را دیده‌ام که با تمام قدر و جلالتش نزد ابوجعفر بسان کودکی نزد معلمش می نشست. قتاده، مفتی و عالم مشهور می نویسد : من نزد بسیاری از فقیهان و مفسران از جمله ابن عباس شاگردی نموده‌ام ولی آنگونه که نزد محمد بن علی بن الحسین حیران و مضطرب می شوم نزد هیچکدام از آنان چنین حالی نداشته ام. به دلیل شباهت فراوانی که امام باقر(ع) به پیامبر اکرم (ص) داشت در اشعار عربی از ایشان به (شبه النبی) تعبیر شده است و خلیفه بنی امیه در مکاتبات خود از وی با تعبیر کنایی ( پیامبر اهل عراق) یا ( المفتون به اهل العراق) نام می برد. محمد بن مسلم از شاگردان خاص حضرت باقر(ع) نقل می کند که هیچ سوالی برایم پیش نیامد مگر آنکه از امام پرسیدم و جواب آن را دریافت کردم. در مجموع ۳۰ هزار حدیث از امام باقر (ع) و ۱۶ هزار حدیث از امام صادق(ع) سوال کرده و دریافت نمودم. با این حال، امام باقر می فرمود : ما امامان، مطالبمان را از خودمان نمی گوییم که اگر چنین باشد هلاک شده ایم. این مطالب، معارف و آموزه های قرآنی و نبوی است که از پدرانمان به ارث برده ایم. امام باقر(ع) با نفی تبلیغ استقلالی خویش، خود را معلم آموزه های پیامبر می خواند و پیوسته می فرمود هر چه از من می‌شنوید ریشه قرآنی آن را بپرسید. و گاهی در مواردی در پاسخ سوال پرسشگری ریشه قرآنی معارف خود را بیان می فرمود و نتیجه طبیعی چنین اقدامی آن می‌شد که حتی افرادی که به امامت ایشان اعتقادی نداشتند از علم وی بهره می‌بردند و این باعث توفیق بیشتر حضرت می شد. در کوتاه سخن می توان از مجموعه اقدامات و رویکردهای امام باقر (ع) چنین برداشت نمود که توفیقات فراوان حضرتش، مدیون سه ویژگی ایشان است : اول، جذابیت های شخصیتی به ویژه اخلاق نیکو و تاثیر گذار در میان مردم. دوم، بصیرت و زمان شناسی و انتخاب بهترین راه احقاق حق و سوم، علم و دانایی سرشار و متصل به آموزه های ناب دینی. شاید راز شهادت همه امامان در سنین جوانی و میانسالی آن بود که دشمنان جز به حذف فیزیکی راه دیگری برای جلوگیری از توفیقات ایشان و پیشرفت خود در مسیر شیطانی خویش نداشتند. و می‌توان چنین استفاده نمود که در هر زمان اگر اخلاق نیکو، زمان شناسی و بصیرت، و علم و دانایی در کنار هم به کار گرفته شود موفقیت و حصول نتیجه حق ، حتمی خواهد بود. ✍محمدرضا سبحانی نیا. (عضو هیئات علمی دانشگاه قرآن و حدیث) 🙏🏴🙏🏴🙏🏴🙏🏴 #مجوز_حذف_لینک_فقط_برای_کانال_هاست. مبلغان نور https://eitaa.com/joinchat/3011379201C7afdd551c2